ଭଙ୍ଗା ହୃଦୟ

ଭାବି ଭାବି ମୁହିଁ   ଭାବି ହିଁ ନଥିଲି 

   ଭାବନାରେ ଚାଲିଗଲି 

ଚାହିଁ ଚାହିଁ ମୁହିଁ   ଚାହିଁ ନଥିଲି 

   ଚାହୁଁ ଚାହୁଁ ପାଇଗଲି ।

ପ୍ରଥମ ଦେଖାରେ   ଭଲ ପାଇଗଲି 

   ଆଖିରେ ମିଶାଇ ଆଖି 

ସେହି ଦିନଠାରୁ    ସମ୍ପର୍କ ଲାଗିଲା 

    ପ୍ରକୃତି ରହିଲା ସାକ୍ଷୀ ।

 କୃଷ୍ଣ ଚୁଡା ରଙ୍ଗ   ନେଇ ମୁଁ ଆଙ୍କିଲି 

   ବସି ପ୍ରିୟା ତୁମ ଛବି 

ତୁମ ଓଠଧାରେ   ଫିକା ଯେ ହୋଇଲା 

    ଲାଲ ଅସ୍ତରଙ୍ଗ ରବି ।

ରସିକା ପଣରେ    ରାଧାଠୁ ଅଧିକ 

    ତୁମର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ନେଇ 

ମୁରୁକି ହସରେ    କଥାରେ କଥାରେ 

    ମନ ନେଇଗଲ ମୋହି ।

ମୋଠାରୁ ଅନ୍ତର    ହୋଇଗଲେ ତୁମେ 

    ଦୁଃଖରେ ହୁଏ ମୁଁ ଘାରି 

ଦିନେ ନଦେଖିଲେ   ରହିପାରେ ନାହିଁ 

   ହୁଏ ଖାଲି ଝୁରି ଝୁରି ।

ଏସବୁ ଭିତରେ    ସ୍ୱାର୍ଥପର ତୁମେ 

   ହୋଇପାରିଲ କେମିତି 

ଗରବ କରିଣ    ଭାଙ୍ଗିଲ ହୃଦୟ 

    ବେଇମାନି କଲ କେମିତି ।

ଏତେ ଯେ ଗରବ  ଥିଲା ତୁମ ପାଖେ 

   ଭଲ ପାଇଲ କାହିଁକି 

ନବୁଝି ବିଚାରି   ଭଲ ପାଇଗଲି 

    ତୁମ ରୁପକୁ ଦେଖିକି ।

ଏତେ ଦିନ ଧରି   ଭଲ ପାଉଥିଲ 

   ଜାଣିପାରିଲନି ମୋତେ 

ତୋତେ ଚିହ୍ନିବାରେ   ଭୁଲ ହୋଇଗଲା 

   ବଢ଼ାଇ କହୁଛୁ କେତେ ।

ଏଡ଼େ ମାୟାବିନୀ    ସ୍ୱାର୍ଥପର ତୁମେ 

   ଭାଙ୍ଗିଲ ହୃଦୟ ମୋର 

ସ୍ୱାର୍ଥ ପାଇଗଲେ   ମାରିବ ଗୋଇଠା 

    ସ୍ବପ୍ନ ହେଲା ଚୁରମାର ।

ଆଖିରେ ମୋହର   ଲୁହ ଯେ ରହୁନି 

    ଭଗ୍ନ ହୃଦୟରେ ମୋର 

ଏତେ ବଡ଼ ଭୁଲ   ଜୀବନେ କରିଲି 

    ନାହିଁ ତାର ଉପଚାର ।

ଏଡ଼େ ମାୟାବିନୀ   ଏଡ଼େ ଯେ ପିଶାଚୀ 

    ମୋ ଆତ୍ମା କ୍ଷମା ଦେବନି 

ଏମିତି ଛଳନା    କେବେ କରିବୁନି 

    ଭଗବାନ କ୍ଷମା ଦେବେନି ।