ଭକ୍ତିର ପାଉଣା ଭରେ !

ନିରଳସ ସଦା କଠୋର ପ୍ରତୀକ୍ଷା କରି

ଶରତ ଯେ ଋତୁ ଧରା ବକ୍ଷେ ପାଦ ଦିଏ

ବରଷକ ବିଚ୍ଛେଦର କଷ୍ଟ ଜ୍ୱାଳା ଢ଼ୋକି

ଦେବୀ ମାଆ ପାଦେ ଭକ୍ତି ଅର୍ଘ୍ୟ ଜାଳି ଡାକେ l

ସବୁଜ ଧରଣୀ ଖିଲି ଖିଲି ହସ ହସି

ମାତା ହୃଦୟର ବାତ୍ସଲ୍ୟ ସ୍ନେହକୁ ବୋଳେ 

ଜଗତବାସୀଙ୍କ ମନ କଥା ବୁଝି ଯାଇ

ଦୁର୍ଗା ମାଆ ବେଗେ ଭକ୍ତ ପାଶେ ଉଭା ହୁଏ l

ଧୂପ ଦୀପ ଗନ୍ଧ ଚନ୍ଦନ ନୈବେଦ୍ୟ ସହ

ଢୋଲ ମାର୍ଦଳ ଓ ଶଙ୍ଖର ଶବଦ ଶୁଭେ

ମହିଷାମର୍ଦ୍ଦିନୀ ସିଂହ ବାହନରେ ବସି

ଜଗତର ଦୁଃଖ କଷ୍ଟ ନିବାରଣ କରେ l

ଅତ୍ୟାଚାର ପ୍ରପୀଡ଼ିତ ପୃଥିବୀର ବାସୀ

ଉଦ୍ଧାରିବା ପାଇଁ ମାତା ଆରାଧନେ ଲିପ୍ତ ରହେ

ଅସତ୍ୟ ଉପରେ ସତ୍ୟର ବିଜୟ ଦ୍ୱାହି

ଦେଇ ମାତା ମୋର ଭକ୍ତିର ପାଉଣା ଭରେ l