ଭକ୍ତି ଭାବାନ୍ତର

ଦାଣ୍ଡ ଦୁଆରର କୃଷ୍ଣଚୂଡ଼ା ଗଛ

ପାଖରେ ରାଧାତମାଳ

ଦୁଆରକୁ ଆସି ଚାହିଁଦେଲେ ଦିଶେ

ରାଧା ମାଧବ ଯୁଗଳ ।

ପାହାଚ଼ ପାଖରେ ମଲ୍ଲୀ ଗଛଟି ଯେ

ଚାହିଁ ଚାହିଁ ଭାବୁଥାଏ

ମହମହ ବାସ ମଲ୍ଲୀ ଫୁଲଟିକୁ

ମୋହନ ହାତରେ ଦିଏ ।

ମଲ୍ଲୀ ଫୁଲ ବାସ ଚହଟୁଥାଏ ଯେ

କମନୀୟ ଶୁଭ୍ର ରୂପ

ସମର୍ପି ଦେବାର ନିଷ୍କାମ ଭାବନା

ଅଦ୍ଭୂତ ତା'ର ସ୍ଵରୂପ ।

ତୁଳସୀ ବଗିଚା ପବନେ ଝୁଲଇ

ହାତ ଠାରି ମୋତେ ଡ଼ାକେ

ହୃଦୟର କେତେ ଅକୁହା କଥା ଯେ

ମୋ ହୃଦୟେ ଭରିଦିଏ ।

କୃଷ୍ଣଚୂଡ଼ା ଆଉ ରାଧାତମାଳରେ

ମଲ୍ଲୀ ଫୁଲ ଦେଇ ଦିଏ

ତୁଳସୀ କେଣ୍ଡାକୁ ମଝିରେ ଦେଇ ମୁଁ

ମାଳଟି ଯେ ଗୁନ୍ଥି ଦିଏ ।

ଦୂରକୁ ମୁଁ ଚାହେଁ ଚକା ଆଖି ଦିଶେ

ତା' ମଧ୍ୟେ ଯୁଗଳ ମୂର୍ତ୍ତି

ମୋ ହୃଦଚ୍ଛ୍ଵାସରେ ମାଳାଟିକୁ ଦେଇ

ମନରେ ପାଏ ମୁଁ ଶାନ୍ତି ।

ନିଃଶ୍ବାସ ପ୍ରଶ୍ଵାସ ସ୍ତବ୍ଧ ହୋଇଯାଏ

ନିଶ୍ଚଳ ହୁଅଇ ମନ

ଭକ୍ତି ଭାବାନ୍ତରେ ତଲ୍ଲୀନ ହୁଏ ମୁଁ

ହୋଇଯାଏ ମୁଁ ମଉନ ।