ଭଡ଼ାଘର

ପ୍ରାଚୀ ମୂଳେ ନିଶି ଅନ୍ତେ ଚଳେ ଏ ଜୀବନ

ପ୍ରିୟା ପ୍ରୀତି ଦୁଇ ଦିନ ନୟନେ ଅଞ୍ଜନ ।

ମାଟି ପିଣ୍ଡ ଭଡ଼ାଘର କେତେ ଦିନ ବନ୍ଧୁ

କାହିଁକି ରେ ବାଇମନ କର୍ମକୁ ତୁ ନିନ୍ଦୁ ।

ସଂସାର ରଥକୁ ଟାଣି ନେଉ ଥାନ୍ତି ହରି

ଘର୍ଘର ନାଦ ତ ନାହିଁ କରିବୁ ଗୁହାରି ।

ପିତା ମାତା ଜନ୍ମ ଦେବେ ଜ୍ଞାନ ଦେବେ ଗୁରୁ

ସଭିଏଁ ତ ଆପଣାର ଚିନ୍ତା କାହିଁ କରୁ ।

ସଂସାରରୁ ଚାଲି ଗଲା ଆଉ କାହିଁ ମୋହ 

ମଶାଣିକୁ ଧର ଧର ପଚି ଗଲା ଦେହ ।

ଛ' ଖଣ୍ଡ ବାଉଁଶ ସଙ୍ଗେ ପାଳର ଦଉଡ଼ି

ବଳ ଦେଇ ବାନ୍ଧି ଦେବେ ଦେହ ଥିବ ପଡ଼ି ।

ମିଛ କୁମ୍ଭୀର କାନ୍ଦଣା ବାହୁନି ଉଠିବ

ତୋର ଗୁଣ କୀର୍ତ୍ତି ମାନ ଦାଣ୍ଡରେ ଭାସିବ ।

ନବ ବସ୍ତ୍ର କାଷ୍ଠ ସଙ୍ଗେ ଗେଣ୍ଡୁ ପୁଷ୍ପମାଲ୍ୟ

ଦିଶୁ ଥିବୁ ବାବା ତୁହି କେଡେ ଝଲମଲ ।

ବିନା ପରିଧାନେ ଆସି ଯିବ ହେବ ଶୁନ୍ୟ

ଭଡ଼ାଘରେ କେତେ ଦିନ ରହିବ ବା ଚିହ୍ନ ।

କୁଟୁମ୍ବ ପଡୋଶୀ ଧରି ଶୁଦ୍ଧି କ୍ରିୟା କରି

ସବୁ କିଛି ଧୋଇ ଦେବେ ମନରୁ ପାଶୋରି ।

କର୍ମ ସିନା ରହି ଯିବ ତୋର ଯେତେ ନାମେ

ଭଡ଼ାଘରେ ସ୍ଥାନ ନାହିଁ ରଖ ତୁ ମରମେ ।

କାନ୍ଥ ବାଡ଼ କେଉଁ ଠାରେ ଦେବୁ ନାହିଁ ହାତ

କିଛି ତ ପାଇବୁ ନାହିଁ ପାତିଲେ ପଣତ ।

ଅଧିକାର ଅଛି କିବା ଭଡ଼ାଘରେ କୁହ 

କାହିଁକି ଜାବୁଡ଼ି ଅଛୁ ଧରି ଏତେ ଲୁହ ।

ଯେତିକି ତୁ ପ୍ରାପ୍ତି କଲୁ ଖୁସିରେ ଆଦରି

ବଞ୍ଚି ଯା' ରେ ବାଇମନ ପ୍ରଭୁ ନାମ ସ୍ମରି ।

ଆପଣାର ହୁଏ ନାହିଁ କେବେ ଭଡାଘର

ମନରୁ ପୋଛିଦେ ଧନ ତୋର ମୋର ତୋର ।