ଭାଙ୍ଗିଯିବ ଆତ୍ମଗର୍ବ

ନଈ ସୁଅ ପରି ଲେଉଟା ଉଜାଣି

ଭାଙ୍ଗିଦେଇଗଲା କ୍ଷେତ

ବାତ୍ୟା ବନ୍ୟା ସନ୍ତ୍ରାସ ଆତଙ୍କ

ହେଲାଣି ମଣିଷ ମିତ ।

ମୁଁ ମୁଁ ବୋଲି କହିଲେ କିଏ ଶୁଣିବ

ଭାଇରସ କରୋନା ସେତ

ଭାଙ୍ଗିବାକୁ ଆତ୍ମଗର୍ବ ବଡ଼ିମା ମଣିଷର

ମାଡିଆସୁଛି ଦୁର୍ବିପାକ ସତ ।

ମୋର ମୋର ବୋଲି ଭାବୁଛୁ ଯାହାକୁ

କେହି ନୁହଁଇ ପରାଣ ମିତ

ଆଗ ପଛ ଦାହଣ ମାହାଣ କଡ଼ ମୋଡ଼

ସବୁଠି ଭୟର ଶୀତ ।

କିଏ କେତେ ଵର୍ଷ ବଞ୍ଚିବ ଜୀବନେ

ହେବ ହାଡ଼ ମାଉଁସ ନିଶ୍ଚେତ

ଦି ଦିନ କୁଣିଆ କରୁଛୁ ଆତ୍ମଗର୍ବ କିଆଁ

ସଂସାରେ କିବା ଚିରନ୍ତନ ସତ୍ୟ ।

ବ୍ୟକ୍ତି ବିଶେଷର ଉଡିଯାଏ ହୋସ

ଅଧର୍ମ ବଢେ ବହୁତ ନିତ୍ୟ

କୁସଂସ୍କାର ଆଉ ଅନ୍ଧବିଶ୍ୱାସ ଦିନକୁ ଦିନ

ବଢୁଛି ଅପର୍ଯ୍ୟାପ୍ତ ଗୁପ୍ତ ।

ବାପା ନୁହଁନ୍ତି ପୁତ୍ରର ସ୍ୱାମୀ ନୁହେଁ ସ୍ତ୍ରୀଙ୍କର

ଏତ ନିତିଦିନ ଘରେ ଘରେ ଯାତ

ମଣିଷ ମଧ୍ୟେ ମଣିଷପଣିଆ ନାହିଁ ଅପର୍ଯ୍ୟାପ୍ତ

ଦେଖି କଳିକାଳେ ଆଚମ୍ବିତ ।

ମୁଁ ମୁଁ ବୋଲି ଡିଣ୍ଡିମ ପିଟିଲେ ସର୍ବନାଶ

ସହିବେନି ଜଗତର ନାଥ

ତୁକାର ବଚନ କଥାରେ ସନ୍ଦିହାନ ମନ

ଆତ୍ମଗର୍ବ ଭାଙ୍ଗିଯିବ ଅନେଶତ

ବିପରୀତ ଆଚରଣ ଉଚ୍ଚାରଣ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କର

ଦଇବ ସହିବ କେତେ କୁହତ

ତେଣୁ ବାୟା ମନ ଶୁଦ୍ଧ କର୍ମ ଓ ବଚନ

ଜୀବନେ କର କରାୟତ ।