ଭାଗ୍ୟ

ହାତୀ ଢାଳିଦିଅନ୍ତା କି

 ମୋ ମୁଣ୍ଡେ ସୁନା କଳସ

ରାତାରାତି ବନିଯାନ୍ତି ମହାରଜା

ପ୍ରାଚୁର୍ଯ୍ୟ ଐଶର୍ଯ୍ୟର ରାଜଉଆସେ

ବିତିଯାନ୍ତା ସୁଖେ ଦିନ ସବୁ ।

ଫୁଲ ସିନ୍ଦୁର ଚନ୍ଦନ ଭୋଗ ମାନସିକ କରି

ମୁଣ୍ଡ ପିଟୁଥାଏ ପାଷାଣ ମୂର୍ତ୍ତୀ ଆଗେ

ପାଷାଣ କି ବୁଝେ ମୋ ଦୁଃଖ

ନିଜେ ତ ମାଗି ଆଣିଛି ଲେଖି ମୋ ଭାଗ୍ୟ 

କହିବି ବା ଆଉ କାହାକୁ ।

ମାଟି ପାଣି ପବନେ ବଦଳେ ସବୁକିଛି 

ଭାଗ୍ୟ କାହିଁକି ଵା ନୁହେଁ

ସମୟଟା ଆଙ୍ଗୁଳି ଠାରେ

ଦେଖାଇ ନିଜ ନିଜର କର୍ମଫଳ ।

ଭୁଲ ପାଇଁ କରିନି କେବେ ପଶ୍ଚାତାପ

ବରଂ ଇର୍ଷାରେ ଜଳିଛି ଖୂବ

ଗୋଡ ଟାଣି ଧରିଛି ଅନ୍ୟମାନଙ୍କର ।

ଭାଗ୍ୟ ବଦଳିଯିବା ଲୋଭେ

ଶରଣ ପଶିଛି କେତେ ସାଧୁ ସନ୍ଥ ପାଶେ

ଜ୍ୟେ।ତିଷର ହସ୍ତରେଖା ଗଣନାରେ 

କରି ଶହ ଶହ ଅର୍ଥ ଶ୍ରାଦ୍ଧ 

ଲିଭାଇ ଦେବାକୁ କାଳିମା ପାପମାନଙ୍କର ।

।

ପାପ କଣ ଲିଭିଯିବ ଏତେ ସହଜେ 

ଗ୍ରହ ଶାନ୍ତି ପୂଜା ପଠନ, ମନ୍ତ୍ରରେ

କାହିଁକିନା

ପ୍ରତ୍ୟେକ କ୍ରିୟାର ଅଛି ତ ପ୍ରତିକ୍ରିୟା

ଭାଗ୍ୟ ବୋଲି କିଛି ନାହିଁ

ଭିକାରୀ ବି କୋଟିପତି

କୋଟିପତି ସାଜେ ଭିକାରୀ ଏଠି 

ସବୁରୀ ମୂଳେ ସେଇ ଏକା କର୍ମଫଳ 

ଶ୍ରମଛାଡି ଦୋଷ ଲଦେ

କେବଳ ମୁଁ ମୋର ପୋଡାଫଟା କପାଳର ।