ଭାଗବତ ଟୁଙ୍ଗି

ଭାଗବତ ଗ୍ରନ୍ଥ ପ୍ରସିଦ୍ଧି ଲଭିଲା

ଜଗନ୍ନାଥ ଦାସ ପାଇଁ,

ଜନାଦୃତି ତାହା ସର୍ବତ୍ର ଲଭିଲା

ଟୁଙ୍ଗି ମାନ ଗଢା ହୋଇ ।

ପ୍ରତି ଗ୍ରାମେ ତେଣୁ ଭାଗବତ ଘରେ 

ନିତ୍ୟ ହୁଏ ପାରାୟଣ,

ପଲ୍ଲୀବାସୀ ଙ୍କର ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ରସେ

ହୁଅଇ ଚିତ୍ତ ତୋଷଣ l

ଗାଆଁ ସଂସ୍କୃତି ର ଗାଆଁ ସଦଭାବର 

ଅଟେ ତାହା ମୁଖ୍ୟସ୍ଥାନ,

ସଞ୍ଜ ହୋଇଗଲେ ଭାଗବତ ପାଠ 

ଶୁଣୁଥାନ୍ତି ବସି ଜନ l

 ଗ୍ରାମ ବାସୀ ମାନେ ଦିନକର୍ମ ସାରି 

କ୍ଲାନ୍ତ ଶ୍ରାନ୍ତ ମନ ନେଇ,

ଏକାଠି ହୁଅନ୍ତି ସେଇ ଟୁଙ୍ଗି ଘରେ

ଭକ୍ତି ସ୍ରୋତେ ମଜ୍ଜି ଯାଇ l 

ଝାଞ୍ଜ ମୃଦଙ୍ଗ ଓ ଖୋଳ କରତାଳ

ଶୁଭେ ତହିଁ ପ୍ରତି ସଞ୍ଜେ,

ଭାଗବତବହି ପାରାୟଣ ହୁଏ

କୃଷ୍ଣ ପ୍ରେମେ ମନ ମ6ଜ୍ଜ l

ଗ୍ରାମର ସମସ୍ତ ସୁଖ ଓ ଦୁଃଖର 

ଆଲୋଚନା ହୁଏ ସେଠି ,

ଦୁଃଖୀର ଦୁଃଖକୁ ମୋଚନ କରନ୍ତି 

ସଭିଏଁ ହୋଇ ଏକାଠି l

ଜାତି ଭେଦ ଭୁଲି ସର୍ବେ ଥାନ୍ତି ମିଳି

ଭାଗବତ ଟୁଙ୍ଗୀ ଘରେ,

କେତେଯେ ପବିତ୍ର ଅଟେ ସେହିସ୍ଥାନ

 ବିଭୁ ନାମା ମୃତ ଝରେ l

ଭାଗବତ ଟୁଙ୍ଗି ଥିଲା ସେତେବେଳେ

ଗାଆଁ ର ନିଶାପ ସ୍ଥାନ,

ଛୋଟ ବଡ଼ ସବୁ ସମସ୍ୟାବିଚାର 

କରୁଥିଲେ ମୁଖ୍ୟ ଜନ l

ପାଲା ଦାସକାଠିଆ ଓ ସଂକୀର୍ତ୍ତନ ର

ମାଧୁର୍ଯ୍ୟ ସେଇଠି ଝରେ,

ମନୋରଞ୍ଜନ ଓ ଧର୍ମ ଭାବନାର

ସଂଯୋଗ ରେ ମନ ପୂରେ l

ଅତିଥି ମାନଙ୍କ  ରାତ୍ରୀର ନିବାସ

ପାଇଁ କି ଆଶ୍ରୟ ସ୍ଥଳୀ,

କୋଠ ଘରୁ ବଢ଼ା ହୁଏ ସଞ୍ଚା ମାନ

ଅବା ବଢ଼ା ଭୋଗ ଥାଳି l

ହଜିଗଲା ସେଇ ପୁରୁଣା ସଂସ୍କୃତି

ଗଢ଼ା ହେଲା କ୍ଲବ ଘର,

ରାତି ହେଲେ ତହିଁ ନାଚ ଗୀତ ଶୁଭେ

ଚାଲେ ମଦର ଆସର l

ଯିଏ ଥିଲା ଦିନେ ଗାଆଁର ଗୌରବ

ଗରବର କେନ୍ଦ୍ର ସ୍ଥଳ,

ଆଜି ସେଠି ଠିଆ ନୂଆ କୋଠା ଘର

ଧର୍ମ ଭାବନା ଦୁର୍ବଳ l

ଆଉଥରେ ଯଦି ବିକାଶ ହୁଅନ୍ତା

ଭାଗବତ ଟୁଙ୍ଗୀ ମାନ,

ପ୍ରତି ଗ୍ରାମେ ଗ୍ରାମେ ଏକତା ବଢନ୍ତା

ଶୁଭନ୍ତା ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମ l