ଭାବନା

ବୁଝିଲେ ବୁଝିବ,

କିଏ ଜଣେ ମୋତେ -

ଥରୁଟିଏ-ଦୁନିଆରେ ।

ରୂପ ଆଉ ଯୌବନର

କେତୋଟି ପାହାଚକୁ,

ପ୍ରକୃତିର ଗୋଟିଏ ଗୁଣରେ ।।୧।।

ଜାଣେନା ମୁଁ ମୋ ନିଜକୁ,

କେବେ ପୁଣି କେବେ-

ଭୁଲ ଠିକ ସନ୍ଦେହର-

ସବୁ ସୀମା ରେଖାରେ ।

ଗୁଜବ ଖାଲି, ସିଏ ବୁଝିବ,

ମୋ ରଙ୍ଗ ତୁଳି ଭାବନାରେ ।।୨।।

ତମେ ଠିକ ବୁଝିବ ବୋଧେ,

ସ୍ୱପ୍ନର ଚିନ୍ତନ ପଥେ-

ମନ କହେ ସବୁ ଅଚିହ୍ନାରେ ।

ନ ଦେଖି , ନ ଜାଣି ,ତମ ଠିକଣାକୁ

ଆଳାପ କରି ବସିବି ନୀତି -

ମିଶିବାକୁ, ନିରବ ହୋଇ ଶାନ୍ତିରେ ।।୩।।

ଉପ ହାସ କରିବନି କେବେ,

ତମ ହୃଦୟରେ -ଜଗାଟିକେ ଦେଲାପରେ ।

ମୁଁ କିନ୍ତୁ, ଏମିତି ଥିବି ସାରା ଜୀବନ,

ତମ ଦୁଃଖକୁ ଆଉଜି, ମୋ ଛାତିରେ ।।୪।।

ବୁଝିବ ତମେ ଏଥର ବୋଧେ,

ନିଶ୍ଚୟ କିଛି କାଳ ନିରୋଳାରେ ।

ଆଉ, ହାତ ଧରି ନେବ ମୋର 

ଜନ୍ମ ଜନ୍ମାନ୍ତପାଇଁ ସାଥିରେ ।।୫।।