ଭାବ ହୃଦୟର

କଅଁଳ ସକାଳ

  ମୋପାଇଁ ଯନ୍ତ୍ରଣା

   ଜଳାଏ ମନକୁ

    ମୁଁ ପରା ପାନ୍ଥଶାଳା ।

 ଉଦାସୀ ରାତିଟା

   ଶାନ୍ତିର ଚାଦର

    ଘୋଡା଼ଏ ମୋ ଦେହେ

    ଦିଶେନା ଅଙ୍ଗାର କଳା ।

 ଯେତେ ନୀରବତା

   ଝଡର ବାରତା

    ବୁକୁ ଯାଏ ସହି

     ମୁଁ ପରା ପାନ୍ଥଶାଳା ।

 ବ୍ୟାକୁଳତା ଭରା

  ଜୀବନ ବସନ୍ତେ

   ଅସରନ୍ତି ବ୍ୟଥା

    ଦେହେ ମୋ କଳଙ୍କ ବୋଳା ।

 କଅଁଳ ଜୋଛନା

   ଏ ଦେହ ସହେନା

    କଣ୍ଟକିତ ଭରା

     ମୁଁ ପରା ପାନ୍ଥଶାଳା ।

 ଗହନ ଅନ୍ଧାର

  ଶାନ୍ତିର ପ୍ରାଚୀର

  ସୁପ୍ତ ସ୍ବପ୍ନ ସବୁ

   ମୁଦ୍ରିତ ମୋ ଚକ୍ଷୁ ଡୋଳା ।