ବାପା

କେଉଁ ରାଇଜକୁ ଚାଲିଗଲ ବାପା

ଅନ୍ତରେ ଖୋଜୁଛି ନିଇତି ମୁହିଁ

ଆଉ କେ ସାଜିବ ସୁରକ୍ଷାର ଛାତ

ବିଶ୍ୱସ୍ତ ମଣିଷ ଜଗତେ ନାହିଁ ।

ଚାଲି ଶିଖାଇଛ ଦୁନିଆ ବୁକୁରେ

ସମାଜେ ପାଇଛି ତୁମରି ନାମ

ଉଦର ଭରିଛ ନିଜେ କ୍ଷୁଧା ସହି

ନିଃସ୍ୱାର୍ଥେ ଅଜାଡି ଦେଇଛ ଶ୍ରମ ।

ଜୀବନ ଗଢିଛ ଜୀବନ୍ତ ଈଶ୍ୱର

ସପନ ପୂରଣ କରିଛ ମୋର

ତୁମ ପରି ପଥ ପ୍ରଦର୍ଶକ ପାଇ

ଚଲାପଥେ ନାହିଁ ତିଳେ ହେଁ ଡର ।

ବାପା ଥିଲା ପୁଅ ସଭାରେ ହାରେନି

ଜିତିବା ଶିଖେଇ ନିଜେ ହାରିଛ

ତୁମ ତ୍ୟାଗ ମୂଲ୍ୟ ଜଗତେ ଅମୂଲ୍ୟ

ଆମ ପାଇଁ ଦୁଃଖ କଷ୍ଟ ସହିଛ ।

ତୁମ ଆଶୀର୍ବାଦ ମୋ ପାଇଁ ଅମୃତ

ତୁମ ହାତ ଦୁଇ ଆଶ୍ରୟ ମୋର

ପ୍ରେରଣା ସଂସ୍କାର ତୁମ ଅବଦାନ

ତୁମ ପାଶେ ନାହଁ ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟ ମୋର ।

ତୁମ ସ୍ମୃତି ନେଇ ବଞ୍ଚିବା ଶିଖୁଛୁ

ବିତିଯାଇଥିବା ଦିନ ଖୁସିରେ

ଫେରିଆସ ତୁମେ ଆମ ଦୁନିଆକୁ

ପ୍ରଭୁଙ୍କ କୃପାରେ କେଉଁ ରୂପରେ ।