ବାକି ନ ରହିଲା କିଛି

ପରୀକ୍ଷା ଦେବାକୁ ବାହାରିଲେ ପିଲା

ମାଆ କହଇ ତାହାକୁ

କଲମ ସହିତ ପ୍ରବେଶ ପତ୍ରଟା

ଭୁଲିବୁ ନାହିଁ ନେବାକୁ।

ପାଠ ପଢା ସାରି ଚାକିରି କ୍ଷେତ୍ରକୁ 

ଯାଏ ସେ ଯେବେ ବାହାରି

ମାଆ ,ବାପା ମନେ ଆନନ୍ଦ,ବିଷାଦ

ହେଉଥାନ୍ତି କେତେ ଝୁରି।

କାମର ଚାପରେ ନ ପଡ଼ିବୁ ଭାଙ୍ଗି

ଭଉଣୀ କହଇ ହସି

ଛାଡି ଯାଇଛୁ କି ଚାକିରି କାଗଜ?

ଯିବୁ ଅକାରଣେ ଫସି।

ମାଆ ଚାହିଁ ରହେ ପୁଅ ଯିବା ବାଟ

ସରେ ତା' ଅଳି ଅର୍ଦ୍ଦଳି

ଭାବେ କେଉଁ ଦିନ ଫେରି ଆସି ପୁଣି

ଡାକିବ ସେ ମାଆ ବୋଲି ।

ଚାକିରି କ୍ଷେତ୍ରରୁ ନେଇ ଅବସର

ବାପା ଫେରିଲେ ଘରକୁ

ମୁହଁକୁ ଶୁଖାଇ କାନ୍ଦ କାନ୍ଦ ହୋଇ

ଚାହାନ୍ତି ଫେରି ପଛକୁ ।

ସମୟର ସୁଅ ଚାଲଇ ଆଗକୁ

ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟ ଆସଇ ମାଡି

ଯାଏ ଚାଲି ବଳ ଈଶ୍ଵର ଭରସା

କରି ଧରେ ଆଶା ବାଡି।

ଚିତ୍ରଗୁପ୍ତ ଆସି ଦୁଆର ମୁହଁରେ

ବସିବାର ବେଳେ ହେଲେ

ଭାବଇ ମନରେ ହିସାବ ନିକାଶ

ପୂରା ତ ନୋହିଲା ତିଳେ।

ଜୀବନ ଗଣିତ କଷିବା କଠିନ

ଦୁଃଖ ସୁଖ ତହିଁ ଅଛି

ଅରଜିଲି ଯେତେ ହରାଇଲି ସେତେ

ବାକି ନ ରହିଲା କିଛି।।