ପ୍ରଭୁ ସମର୍ପିତ "ଅତୁଟ ବିଶ୍ୱାସ"

ବିଶ୍ୱାସର ଡୋର  ହେଉଅଛି କ୍ଷୀଣ

     ଦେଖି ତୁମ ନୀରବତା ,

ବିଳପି ଉଠୁଛି   ମମତାର କଳି

     ଦେଖ ଇଛାମୟ କର୍ତ୍ତା ।

ଆକୁଳିତ ପ୍ରାଣ    ଡହଳ ବିକଳ

   କୋହକୁ ନେଇ କୋଳେଇ, 

ନିରୀହ ଚାହାଣୀ   ନୀରବି ଯାଇଛି

     ଆଖିରେ ଲୁହ ଶୁଖେଇ ।

ଏ' କିବା କଷଣ  ଅଜାଡ଼ି ଦେଇଛ

     ମମତା ଭାଗ୍ୟ ଆକାଶେ,

ସତେକି କରୁଣା   ସରି ଯାଇଅଛି

     ତୁମରି କୃପା ଆଶିଷେ ।

ଦୁଃଖୀ ଦୁଃଖ ହର ଜାଣନ୍ତି ଜଗତେ

     କିବା ଦୋଷେ ଆଜି ମୌନ,

ବିଶ୍ୱାସରେ ବିଷ  ଭର ନାହିଁ ପ୍ରଭୁ

     ନ କରି ବିଶ୍ୱାସ କ୍ଷୁର୍ଣ୍ଣ ।

ବନ୍ଧା ପଡ଼ିଅଛି  ବିଶ୍ୱାସ ତୁମଠି

     ଅଛପା ନାହିଁ ତୁମକୁ ,

ଅତୁଟ ବିଶ୍ୱାସ   ମମତାର ରହୁ

     କୋଳେଇ ନିଅ ତାହାକୁ।

ସବୁ ଦୋଷା ଦୋଷ କ୍ଷମିବ ଠାକୁରେ

     ଏତିକି ମାଗୁଣି ମୋର ,

ମମତା ରହିଲା  ବନ୍ଧା  ତୁମଠାରେ

      ତୁମେହିଁ ଉଦ୍ଧାର କର।