ଅତିରିକ୍ତ

ସୁନ୍ଦରତମ ସେ ଅନ୍ୟ ହୃଦୟର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟକୁ ଦେଖିପାରେ,

ଅସୁନ୍ଦର କିଛି ନାହିଁ ତା' ଦୃଷ୍ଟିରେ ଏହି ସୁନ୍ଦର ସୃଷ୍ଟିରେ ।

ପଥର କାଠରେ ସୁନ୍ଦର ମୂର୍ତ୍ତିକୁ ଦେଖିପାରେ କାରିଗର,

କାଦୁଅ ମାଟିରେ ଗଢ଼ିପାରେ ଦେବୀ ସତେ କେଡ଼େ ମନୋହର ।

ଚିତ୍ରକର ଜଣେ ସୁନ୍ଦର ଚିତ୍ରଟି ଆଙ୍କିଦିଏ କାଗଜରେ,

ରଙ୍ଗ ତୂଳୀ ଧରି ଦେଖେ ସେ ସୁନ୍ଦର ଯାହା ଅଛି ଜଗତରେ ।

କବି କଲମରେ ସୁନ୍ଦର ବର୍ଣ୍ଣନା ଫୁଟିଉଠେ ହୃଦୟରେ,

ଜି ସୁନ୍ଦର କୋଠା ଠିଆ ହେଇଯାଏ ରାଜମିସ୍ତ୍ରୀ କରଣୀରେ ।

ସୁନ୍ଦର ଭାବରେ ବୁଣିଦିଏ ଲୁଗା ଯତନରେ ବୁଣାକାର,

କୋଟି ଜଣ ମନ କିଣିନିଏ ବସ୍ତ୍ର ରୁଚିପୂର୍ଣ୍ଣ ସେ ସୁନ୍ଦର ।

ବାଇ ଚଢେଇର ବସାଟି ସୁନ୍ଦର ଚମତ୍କାର କାରିଗରୀ,

ମହୁମାଛି ଫେଣା ଦେଖିଲେ ଲାଗୁଛି ସିଏ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ପୂଜାରୀ ।

ସବୁ ତ ସୁନ୍ଦର ପ୍ରକୃତିର ସୃଷ୍ଟି ଦୋଷ ଦେଖି ହେବନାହିଁ,

ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଦାନ କେବଳ ସୁନ୍ଦର ଉପହାର ଆମପାଇଁ ।