ଅସ୍ତରାଗ

ମୋ ହାତ ପାହାନ୍ତାର,

ଯୋଜନ ଦୂରତାରେ,

ଅବାଚୀ ଆକାଶେ,

ଅସ୍ତାଚଳ-ଚୁମ୍ବିତ,

ରକ୍ତ-ରଙ୍ଗା ମିହିର-

ମୃତ୍ୟୁନ୍ମୁଖୀ

ବିରହିଣୀ-ବିଧୁରିତା ପ୍ରାଣା

ବିଖଣ୍ଡିତ କଳେବରା

ନିସଙ୍ଗ-ମେଘା ସଜାଏ

ଆତ୍ମାହୁତିର ଯୂଇ

ବିରହିଣୀ ଚୋକରୀ

ଛନ୍ଦ-ହୀନ କ୍ଳାନ୍ତ ପକ୍ଷ,

ଲକ୍ଷ-ହୀନ ଦିଗନ୍ତର ପଥେ,

ପ୍ରିୟ ଅଙ୍ଗ-ସଙ୍ଗ ଅନ୍ୱେଷାର

ଆତୁର ଆବାହନେ-

କରୁଣ-କାକଳୀ

ସୂର୍ଯ୍ୟ-ମଣ୍ଡଳ ଆର'ପାରିରେ

ତିମିରିତ ଅସୂର୍ଯ୍ୟ-ଜଠରେ

ପତିତା ହେବା ପୂର୍ବରୁ,

ଅନ୍ତିମ ଆର୍ତ୍ତନାଦ'ଟିଏ--

  "ମୁଁ ତୁମକୁ ଭଲପାଏ"

  "ମୁଁ ତୁମକୁ ଭଲପାଏ"

ଶ୍ରାବ୍ୟ-ହୀନ ଶବ୍ଦ ସବୁ

ଗୁଞିତ---ଅନ୍ତରାଳରୁ

 ସତେ କି -- କୃର୍ଷ୍ଣ'ପକ୍ଷର

ବ୍ୟାଧି'ଗ୍ରସ୍ତ ଜହ୍ନର ଅବୟବରୁ,

  ଅଥବା---ତୁମ-

ଜରାଜୀର୍ଣ୍ଣା ହୃଦୟ-ପଞରୁ

ମୋ ପୌରୁଷକୁ ହତ୍ୟା'କରେ--

 ପରାଭୁତ, "ମୁଁ" ତୁମ-

ନାୟକ-ନିୟତି-ଅପାଙ୍ଗ-