ଅସ୍ତିତ୍ବ

ସ୍ତୁତିରେ ଲେଖୁଛି ସ୍ଥିତିର କବିତା

   ଅସ୍ତିତ୍ବ ଖୋଜଇ ମୁହିଁ ,

ସମୟର ହାତେ ବନ୍ଧା ଏ ଜୀବନ

    ନିଜସ୍ବ ତ କିଛି ନାହିଁ ।

ଅସୀମ ଭାବନା  ସୀମିତ ସାଧନା

    ଚଳଚଞ୍ଚଳ ମୋ ମନ ,

ବଞ୍ଚିବା ମୋହରେ ମୃତ୍ୟୁର ଭୟରେ

     ଗତି କରଇ ଜୀବନ ।

ମୋହ ମାୟା ଭରା ଏ ସାରା ସଂସାର

      ଦିନେ ବୁଜିବି ନୟନ ,

ଜୀବନ କାହାଣୀ  ସରି ସରି ଆସେ

     ଅଧୁରା ରହେ ସପନ ।

ବାହାରି ପଡ଼ିଲେ ପିଣ୍ଡରୁ ପରାଣ

    ମାଟିରେ ହେବି ବିଲୀନ ,

ଅସ୍ତିତ୍ବ ହରେଇ ଆତ୍ମା ଉଡ଼ିଯିବ

     ତୁଟିବ ଭାବ ବନ୍ଧନ ।