ଅଶ୍ରୁ ତର୍ପଣ

ସିନେ ସୌର ଜଗତର ତେଜସ୍କ୍ରିୟ ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ ଜ୍ୟୋତିଷ୍କ ମିହିର

ଅସ୍ତମିତ ଆଜି ପ୍ରତୀଚୀ ଗଗନେ ଘନେଇ ଆସଇଅନ୍ଧାର।



ଅବେଳେ କେମିତି କୃର କାଳକେତୁ ସହସା ଆକାଶ ଆବୋରି

ପ୍ରଭାକର କର ପ୍ରତିହତ କଲା ତା ବିପୁଳ କାୟା ବିସ୍ତାରି ।

 

ଚଳଚଞ୍ଚଳ ଗତିଶୀଳ ନିର୍ମଳ ସେ ଛଳଛଳ ନିର୍ଝରଣୀ

ନିଷ୍ଠୁର ଦଇବ ଚୋରାବାଲି ସାଜି ନେଲା ଅଜଣା ରାଜ୍ୟେ ଟାଣି ।

 

ମଧୁର ତୁମର ଅଭିନୟ ପୁଣି ମଧୁଭରା ତୁମ ସେନେହ

ମଧୁର ତୁମର ସମାଜ ସଂସ୍କାର ଜିଣିଛ ସବୁରି ହୃଦୟ ।

ମଧୁର ସେ ରୂପ ମଧୁର ସେ ହସ ମିଠାମହଲ ତ ଆଳୟ

ମିଠା ବାଣ୍ଟି ବାଣ୍ଟି ଅମୃତ ପୁରୁଷ ମରିବି ଅମର ଅକ୍ଷୟ ।

 

ଅମାବାସ୍ୟା ଘନ ତାମସୀ ଅନ୍ଧାର ସମ ଲାଗେ ତୁମ ସାମ୍ରାଜ୍ୟ

ଚିରସତ୍ୟ ସେଇ ପଥର ପଥିକ ସରବେ ହୋଇବେ ନିଧାର୍ଯ୍ୟ ।

 

ଅବେଳରେ କିନ୍ତୁ ତୁମ ଅବସାନ ହୃଦୟ ଦେଉଛି ବିଦାରି

ଆଶାର ଆଲୋକ ନିଷ୍ପ୍ରଭ ନିଶ୍ଚଳ ଶ୍ରୀହୀନ ଅଭାବେ ତୁମରି ।

ଅଫେରା ରାଇଜେ ଅମର ଭୁବନେ ପବିତ୍ର ଆସନେ ଆସିନ

ହେଉ ପୂଣ୍ୟ ଆତ୍ମା ମହାଭାଗ ଘେନ ଆମରି ଅଶ୍ରୁଳ ତର୍ପଣ ।