ଅସହାୟ ଶୈଶବ

ନିର୍ଦ୍ଦୟ ପଣରେ ଶୈଶବ ମୋହର

ତୁମେ ନିତି ନିିତି ଜାଳ

ଖେଳିବା ବୁଲିବା ବୟସରେ ଖଟେ

ଦେହୁବହେ ଶ୍ରମଝାଳ I

କେତେ ନୂଆ ନୂଆ ଜାମାପଟା ପିନ୍ଧି

ଖେଳୁଛି ତୁମର ଝିଅ

ଛିଣ୍ଡାଜାମା ପିନ୍ଧି ବାସନ ମାଜୁଛି

ଆଖିରୁ ଝରେ ମୋ ଲୁହ I

କାହିଁକି ମୋ ପ୍ରତି ଏତେ ଅବିଚାର

କାହାର କି ଦୋଷ କଲି

କାହିଁକି ମୁଁ ଏତେ କଷ୍ଟକରେ ନିତି

ଆଖି ଲୁହ ଢାଳି ଢାଳି I

ବିନା ଦୋଷେ କିଆଁ ଶୈଶବ ମୋର

ଅକାଳରେ ଝରିଯିବ

ଭଗବାନ ବୋଲି ଯଦି କେହିଥାଏ

ନିଶ୍ଚୟ ବିଚାର ହେବ I

ସତେ କି ମୋପାଇଁ ଶୁଭଦିନ ଟିଏ

ମୋ ହାତରେ ଧରାଦେବ?

ତା ଯଦି ନହୁଏ ସଂସାର ତୁମର

ଜଳି ପୋଡି ଧ୍ୱଂସ ହେବ I