ଅର୍ଦ୍ଧସତ୍ୟ

ଅର୍ଦ୍ଧସତ୍ୟ 

କଳଙ୍କର ଦାଗ ନେଇ ତୁମେ

ଗଙ୍ଗା ଭଳି ପବିତ୍ର

ହେଲେ ମୁଁ,

କଳଙ୍କଠୁ ଦୂରେ ରହିବି କଳୁଷିତ l

ଛଳନାର ଚକ୍ରବ୍ୟୁହ ରଚି ତୁମେ

ନିଷ୍କପଟ, ନୀରୀମାଖି

ଆଉ ମୁଁ,

ପ୍ରେମରେ ସବୁକିଛି ତ୍ୟାଗକରି

ଆଜି ପ୍ରତାରକ !

ପ୍ରତାରଣା କରି ତୁମେ ଚାଲିଗଲ

ଆଉ କାହା ହାତ ଧରି

ତଥାପି ତୁମେ ତ୍ୟାଗର ପ୍ରତିମା

ତୁମରି ପ୍ରତୀକ୍ଷାରେ

ବୟସ ମୋ ଗଡିଗଲାଣି

ହେଲେ ଲୋକେ କହନ୍ତି

ମୁଁ ନିର୍ଦୟୀ, ପ୍ରବଞ୍ଚକ l

ସାତ ଖୁନ କରି ତୁମର ସବୁ ଦୋଷ ମାଫ

ବିନା ଦୋଷରେ ମୋ ଉପରେ

ସାତ ଖୁନର ଦଣ୍ଡ,

ସତ୍ୟ କେବଳ ତୁମେ ଜାଣ, ଆଉ ମୁଁ

କିନ୍ତୁ, ତୁମେ ସତ କହିବନି

ମୁଁ କହିଲେ ଵି କେହି ବିଶ୍ଵାସ କରିବେନି l

ମୋକଥା ମନେ ପକାଇବାକୁ,

ତୁମ ପାଖରେ ସମୟ ନଥିବ

ହେଲେ ମୋ ପାଖରେ ସମୟ ହିଁ ସମୟ

କିନ୍ତୁ, ତୁମ ଛଡା ଆଉ ମନେପଡ଼ିବାକୁ

କେହି ନାହିଁ l