ଥିଲା ମୋର ଗୋଟେ ଶାଳୀ

ଥିଲା ମୋର ଗୋଟେ ଶାଳୀ

ଦେଖିବାକୁ ଟିକେ କାଳି

ହସିଦେଲେ ସେ ମୁକୁତା ଝରଇ

କଥା କହେ ଭଳି ଭଳି ।

ନାଆଁ ଟି ମଉନାବତୀ

ଚବିଶି ଘଣ୍ଟିଆ ଚ୍ୟାନେଲ୍ ପରି

ସେଯାଏ ନାହିଁ କେବେ ଥକି ।

ପିଠା ପଣା ଆଉ ଶାଗ ଶାଗୁଆତିବଡ଼ି

ବାଇଗଣ ଝୋଳ ଗୋଟା କଲରାକୁ ଭେଣ୍ଡି,

ବାଇଗଣଜହ୍ନି ଦିଏ ପୁଣି

ତାଳକଙ୍କଡ଼ା ମାଛର ଝୋଳଇଲିଶି

ମାଛରେ ହାତ ମାରିଦେଲେପାଟିରୁ ଗଡ଼ଇ ଲାଳ ।

ଝୋଟି ଆଉ ଚିତା ମୁରୁଜ ସାଙ୍ଗକୁ

ଘର କାମ ଯେତେ କରେ

ଗ୍ରାଜୁଏଟ୍ ହୋଇ ମନରେ କେବେ ସେ

ଅଭିମାନ ନ କରେ।

ରଙ୍ଗ ତାର କଳା ,ରୂପ ତାର କଳାକଳା

ନୁହେଁ ତାର ଗୁଣରୂପରେ କି ଲାଭ ଯଦି ଗୁଣରେ ରହିଲା ଖୁଣରୂପ ଚାଲିଯାଏ ଶରୀର ସାଥୀରେ

ଅଢେ଼ଇ ଦିନର ଖେଳ ଗୁଣର ମହକ

ସର୍ବଦା ବିଦିତ ରହେ ଯଶଃ କାଳ କାଳ ।