ଅପମାନ

ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ବ ରେ ଦାଗ ଲାଗିଲେ

ହୃଦୟକୁ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଦିଏ

ଆହତ ହୁଏ ମନ

ଯଦି କିଏ ଅପମାନ ଦିଏ ।

ସମ୍ମୁଖରେ ଆଞ୍ଚ ଆସେ

ବିଷାକ୍ତ ରେ ଭରି ଯାଏ

ପ୍ରତିଶୋଧ ର ବହ୍ନି ଜଳେ

ଅପମାନ ଦେଲେ ।

ମାନ ଅପମାନ ବିପରିତ

ମୁଖି ବେନି ଧାରା 

ସମ୍ମାନରେ ହୃଦୟ ପୁରି ଉଠେ

ଆହ୍ଳାଦରେ ଭରିଯାଏ ମନ

ଖୁସିର ଜୁଆର ଛୁଟେ ।

ସମଦର୍ଶୀ ସମଭାବାପନ୍ନ

ନିନ୍ଦା ପ୍ରଶଂସା ମାନ ଅପମାନ

ସମାନ ତା' ପାଇଁ

ସେଥିପାଇଁ ସେ ବ୍ରହ୍ମର୍ଷି

ବୋଲାଏ ।

ଶତ ପୁତ୍ର ହତ୍ୟା କରି

ପ୍ରତିଶୋଧ ଅଗ୍ନିରେ

ଜଳି ଉଠନ୍ତି ବିଶ୍ୱାମିତ୍ର

କିନ୍ତୁ ବ୍ରହ୍ମ ରେ ବିଲିନ ବଶିଷ୍ଠ

ପୁତ୍ର କଷ୍ଟେ ନିର୍ବାକ୍ 

ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ବିହିନ ।

ଅରୁନ୍ଧତୀ ଙ୍କୁ କହନ୍ତି

ମାଗି ଆଣ ଲବଣ

ବିଶ୍ଵାମିତ୍ର ମୋର ପ୍ରିୟତମ

ଚମକି ଉଠନ୍ତି ଅରୁନ୍ଧତୀ

ଏ କିବା ବଚନ ।

ବାହୁନି କାନ୍ଦନ୍ତି ମମତାମୟୀ

ଶତ ପୁତ୍ର ନିଧନ ବିଶ୍ବାମିତ୍ରେ

ବ୍ରହ୍ମର୍ଷି ନ ବୋଲନ୍ତି ଆପଣ

ହସି କହନ୍ତି ବଶିଷ୍ଠ

ସେ ମୋ ପୁତ୍ର ସମାନ ।

ଅପମାନ ର ବନ୍ଧ ଭାଙ୍ଗେ

ହସ୍ତରୁ ତରବାରୀ ଖସେ

ଲୋଟି ଯାଏ ବଶିଷ୍ଠଙ୍କ ପାଦେ

କଇଁ କଇଁ କାନ୍ଦେ ବିଶ୍ଵାମିତ୍ର ।

ଆଦରେ କହନ୍ତି ବଶିଷ୍ଠ

ଉଠ ବ୍ରହ୍ମର୍ଷି                 

ଅପମାନ ଯାଇଛି ତୁଟି

ତୁମେ ଯେ ଦେବ ପ୍ରତିମ

କଳୁଷିତ ନାହିଁ ହୃଦେ ତୁମ ।

ବଢାଏ ଆଦର୍ଶ ଭାରତ ଭୂଖଣ୍ଡ

ଦୟା କ୍ଷମା ଆଦର ପାଖେ

ହାରିଥାଏ ଅପମାନ

କ୍ରୋଧର ଅଗ୍ନି ନିର୍ବାପିତ

ହୁଏ ମାଟି ବି କଥା କୁହା ।

ସେଇଥିପାଇଁ ତ ଜନ୍ମ ନିଅନ୍ତି

ଭଗବାନ ଭାରତ ଭୂଇଁରେ

ଶ୍ରୀ ରାମଚନ୍ଦ୍ର ରୂପେ

କୂଳ ଗୁରୁ ରୂପେ ପୂଜା ପାଆନ୍ତି

ବ୍ରହ୍ମର୍ଷି ବଶିଷ୍ଠ ତ୍ରେତୟା ଯୁଗରେ ।।