ମୁହୁର୍ତ୍ତ ଗୁଡ଼ିକ

ଆଉ ଫେରିବନି ଅତୀତ

ବୟସ ରଙ୍ଗ ଉତ୍ସାହ ଉଲ୍ଲାସ ଅବା ପ୍ରଫୁଲ୍ଲିତ କ୍ଷଣ

ମନଖୋଲା କଥାବାର୍ତ୍ତାର ପ୍ରାଙ୍ଗଣ

ଲୁହକୁ ଅନ୍ତ କୋଠରୀରେ ଦେବା ରଖି

ଆସ ପୁନର୍ବାର ହସକୁ ସାଉଁଟିବା ।

ଅହଂର ଭାବ ତୁମକୁ ଦୂରେଇ ଦେବ

ସମାଜରୁ ପରିବେଶରୁ ଆପଣାଙ୍କ ଠାରୁ

ଆସ ସ୍ପଷ୍ଟ ହେବା ସାଙ୍ଗସାଥୀ ଗହଣେ

ବାଣ୍ଟିବା ସୁଖଦୁଃଖ ଇତ୍ୟାଦି

ଆସ ସଭିଏଁ ମୁହୁର୍ତ୍ତଗୁଡ଼ିକ ଟିକେ ବଞ୍ଚିଯିବା ।

ତ୍ୟାଗୀଦେଇ ଆସ ସମୂହକୁ

ଅର୍ଥର ଲୋଭ, ଅର୍ଥର ବଡ଼ିମା ଓ ବଡ଼ଲୋକି

ଭୁଲିଦେଇ ଆସ ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ଭାବ

ପରିସ୍ଫୁଟ ହେଉ ସମାବେଶେ ଆପଣାପଣ ସ୍ୱଭାବ

ଆସ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣିମ କାଳକୁ ଜିଇଁଯିବା ।

ମନକୋଠରୀର କେଉଁ ଏକ କୋଣେ

ରଖି ଆସ ତୁମ ଈର୍ଷା, ହିଂସା ଅବା ଦୁର୍ଗୁଣ କୁଅଭ୍ୟାସ

ଏଠି ସମଭାବନାର ସଂବାଦ ହେଉ 

ଟିକେ ହସିବାର ଉତ୍ସ ଖୋଜିବା

ସକରାତ୍ମକତାର ଭାବରେ ସୁବାସିତ ହୋଇ

ମନରେ ଛବିରେ ସୁମୁହୁର୍ତ୍ତ ଗୁଡ଼ିକ ସାଇତି ରଖିବା ।