ଅଫେରା ସ୍ନେହ

ମୃତ୍ୟୁ ଯେବେ ଆସେ       

ନୀରବେ ଆସେ                     

କହେନାହିଁ କିଛି କଥା,                

ସୂଚନା ଦିଏନି        

ଦେଇଯାଏ ଖାଲି                       

ମନରେ ଅଜସ୍ର ବ୍ୟଥା ।

ହାତକୁ ହଲାଇ          

ବିଦାୟ ନିଏ                        

ଆଖି ପଲକରେ ହୁଏ ,                 

ଅନେକ ଆଶା ରହିଥାଏ    

ଅନେକ କଥା                      

ଦେଖୁ ଦେଖୁ ଘଟିଥାଏ ।

ଦୁନିଆ ବିକୁରେ         

ଚାଲିଗଲା ପରେ                    

ଚାଲିଗଲା କୁହନ୍ତି              

ବନ୍ଧୁ, ସହୋଦୟ       

ଆପଣାର ସବୁଲୁହ                     

ଖାଲି ପିଇ ଯାଆନ୍ତି ।

ଶୁନ ଶାନ୍ ରାସ୍ତାରେ       

ଛଳନା କରି                         

ମୃତ୍ୟୁ ଡାକିନିଏ ,                      

ଆପଣାର କି         

ସିଏ ଯିଏ                           

ବିଦାୟ ନେଇ ଯାଏ ।

ସୁଖ ବି ଫେରନ୍ତା      

ସ୍ନେହ ବି ଫେରନ୍ତା                   

ଖୋଜେ ଅଶ୍ରୁଳ ନୟନରେ,                

ହେଲେ ପ୍ରତିକ୍ଷିତ      

ସ୍ନେହାଙ୍କୁକ ସବୁ                       

ଆସନ୍ତିନି ଏ ଜୀବନରେ ।