ଅନୁତାପ

ତୁମେ ଥରୁଟିଏ ଫେରିଆସ,

ଦେଖିଯାଅ ମୋର ମନ ଦିଗବଳୟର

ଫିକା ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁକୁ!

ହତାଶର ଅବହାଓ୍ଵା ଭିତରେ

ମୁଁ କେମିତି ଜିଇଁଛି।

ଭୂଲି ମୁଁ ଯାଇଛି ଦିନରାତି ର ବ୍ୟବଧାନ

ଉଜାଗରେ ରାତିବି କରୁଛି ହଜାର ଉପହାସ

ଡାଏରୀର ସବୁ ପୃଷ୍ଠା ସରିଯାଇଛି

କଇଁକୁ ନପାଇ ଜହ୍ନ ବି ମନ ମାରିଛି ।

ଫୁକିଆ ତାରାର ବି ଦେଖାନାହିଁ

ତୂଠପଥର ଖୋଜୁଛି ସେ କଅଁଳ ପାଦ 

ବାସ ହରା ଆଜି ଠାକୁର ଘରର ଚନ୍ଦନ କାଠ

ଦରପୋଡା ସବୁ ସଞ୍ଜବତୀ

ଝାଉଁଳି ଯାଇଛି ଚଉରାର ତୁଳସୀ ।

ଫୁଲଗଛର ବି ଭାରି ଅଭିମାନ

ମହୁମାଛି ଗାଉଛି ନୀରବ ଗଜଲ

ବଉଳା(ଗାଈ) ଆଖିରେ ବି ଲୁହ

ତୋରାଣି ମୁନ୍ଦାର ବି ,ନାହିଁ ସ୍ଵାଦ ।

ଚୁଲି ମୁଣ୍ଡ ଟି ବି ନୁଖୁରା ପଡ଼ିଛି

ଦେଇପିଣ୍ଡିଟା ଖତେଇ ହେଉଛି,

ତୁମ ଅଳତା ବୋଳା ପାଦ ଚିହ୍ନକୁ

ମୁଁ ସେମିତି ଘୋଡେ଼ଇ ରଖିଛି, 

ଶଙ୍ଖାରୀ ବୁଢାଟା ମାନ ମାରିଛି ।

 ତୁମ ବୁଣା ମଫଲରରେ ମୋ ନାଁ ଲିଭିଲାଣି

ପୁଣି ନୀଳଧୋତିରୁ ମୋ ରଙ୍ଗ ଗଲାଣି

ଏ ପରାଣ ଏ ଘର, ଝୁରି ହେଉଛି

ଫେରି ଆସ ତୁମେ,ଲୁହ ଝରୁଛି ।

 

ବୁଝୁଛି ବୁଝିବି ସଦା ଭାଷା ସିନ୍ଦୂରର 

ଅନୁତାପ ଦାବାନଳୁ ତୁମେ କର ଉଦ୍ଧାର ।