ଅନ୍ତର୍ଦାହ

ସୂରୁଜ ବୁଡିଲେ ଦିନ ସରିଯାଏ

ଆକାଶେ ଉଠଇ ଜହ୍ନ ,

କଡ଼ ଲେଉଟାଏ ଗୋଟିଏ ଦିନର

ଆୟୁଷର ସଙ୍କୀର୍ତ୍ତନ ।

କ୍ଳାନ୍ତ ଗୋଧୂଳିରେ ପଥ ଚାଲୁ ଚାଲୁ

ଗଡ଼ିଲାଣି ସଞ୍ଜ ବେଳ ,

ପିଠିର ବୋଝରେ ଅଣ୍ଟା ନଇଁଲାଣି

ଏଇତ ଜୀବନ ଖେଳ ।

ଖୋଜିନାହିଁ କେବେ ସୁଶୀତଳ ଛାଇ

ଭିଜା ଘାସର ଗାଲିଚା ,

ଅବା ବସ୍ନାୟୀତ ବିଳାସ କୋଠରୀ

ମଖମଲୀ ଗଦି ଶଯ୍ୟା ।

ଦ୍ଵିକୂଳ ନାଆର ନାଉରୀଟିଏ ମୁଁ

ବିଚିତ୍ର ଜୀବନ କଳା ,

ବେଳାଭୂମି ତଟ ନାଉରୀକୁ ଦେଖି

ହସିଲାଣି ବାଲି ମେଳା ।<

Advertisement

/p>

ପାଚିଲା ମହୁଲ ରସ ପରି ମୁହିଁ

ନିଗାଡ଼ି ଦେଇଛି ରସ ,

ସେ ମିଠା ରସକୁ ବାଣ୍ଟି ଦେଇ ମୁଁ' ଯେ

କାଟିଅଛି ବର୍ଷ ମାସ ।

ଆବେଗରେ ଆଜି ବନ୍ଧା ପଡ଼ିଅଛି

ମିଛ ମାନ , ଅଭିମାନ ,

ସମୟ ଢେ଼ଉରେ ମଳିନ ପଡ଼ିଛି

ନୂଆ ପ୍ରତ୍ୟାଶା , ଆହ୍ବାନ ।

ଜଳା ଦୀପାଳି ମୁଁ' ଅଧା ଜଳିଲିଣି 

ଆଉ ଅଧା ଅଛି ବାକି ,

ଇଙ୍ଗିତର ଦାସ ଇଙ୍ଗିତରେ ପରା

ଜଳୁଛି ମୁଁ' ଦିକି ଦିକି ।