ଅନ୍ତଃସ୍ୱର

ନିରୁର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ,ନିର୍ଜନ,ପରିତ୍ୟକ୍ତ ନିଳୟେ,

କ୍ଲାନ୍ତ, ଭାରାକ୍ରାନ୍ତ, ବିକ୍ଷୁବ୍ଧ ଚିତ୍ତେ,

ଅନ୍ତରରୁ ଅନବରତ ଅନ୍ତଃସ୍ୱର ଆସେ,

କାହିଁକି ଆପଣା ଲୋକ ପର ଲାଗେ ।

କାହିଁକି ମଣିଷ ଅବୁଝା ଏତେ,

ଲାଲ-ରକତ ପାଣି ପରି ଲାଗେ,

ହିଂସା, ଦ୍ୱେଷ, ମୋହମାୟା ମଧ୍ୟେ,

ସମ୍ପର୍କ ନାମରେ କଳଙ୍କ ସିଏ ।

ହୃଦେ ଅହଂକାର ଅଙ୍ଗାର ଜଳେ,

ବୁଝେଇବା ଲୋକ ଅଛି କିଏ,

ମୋହ-ମାୟା, ଅନ୍ଧକାର ପଥ ଯେବେ,

ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ରାତି ବି ଅନ୍ଧାର ଲାଗେ ।

ଶବ୍ଦହୀନ ମୁଁ ,ନିଃସ୍ତବ୍ଧ ରାତିରେ,

ଚାରିଆଡେ କଙ୍କାଳର ଶବ୍ଦ ଶୁଭେ,

ଅଦେଖା କ୍ଷତର ଗଭୀରତା ଭିତରେ,

ବୁକୁ ଚିରି ଅନ୍ତରାତ୍ମା କାନ୍ଦେ ।