ଅଣସର ଘରେ କାଳିଆ ସୁନା

କିଏ କହିଥିଲା କାଳିଆ ସୁନାରେ

ଏତେ ଗାଧୋଇବୁ ବୋଲି

ଜରରେ ପଡି ତୁ ଦୁଃଖ ଭୋଗୁ ଅଛୁ

ଭକତଙ୍କୁ ଦୂରେ ଠେଲି ।

ତୁ ଅଟୁ ଦିଗନ୍ତ ତୋ ଲୀଳା ଅନନ୍ତ

ତୁହି ତ କାର୍ଯ୍ୟ କାରଣ

ସବୁ ରୀତି ନୀତି ମାନବୀୟ ଗୁଣେ

ହୋଇଥାଏ ସମାପନ ।

ଅଣସର ଘରେ ପଡି ରହିଛୁ ତୁ

ଏହା ତୋ ଗୁପତ ସେବା

ଦଇତା ସେବକ ସେବା କରିଥାନ୍ତି

ଅସ୍ଥାୟୀ ଘରେ ତୁ ଉଭା ।

ରତନ ବେଦୀର ସାମ୍ନାରେ ତିଆରି

ବାଉଁଶ ତାଟିର ଘର

ଅଣସର ତାଟି ନାମେ ସେ ଖ୍ୟାତ ରେ

ଦ୍ଵାରଟି ତାହାର ଛୋଟ ।

କେମିତି ସେ ଘରେ ରହୁଛୁ ଜଗାରେ

ରତ୍ନସିଂହାସନ ଛାଡ଼ି

ଅଣସର ପିଣ୍ଡି ଧବଳ ଫୁଲରେ

ବଢ଼ାଉଛି ଶୋଭା ପେଡ଼ି ।

ଧବଳ ଫୁଲର ସାଥେ ତୁ ଦେଉଛୁ

ସାତ୍ତ୍ଵିକ ଚିନ୍ତାର ବାର୍ତ୍ତା

ଅସୁସ୍ଥ ସମୟେ ସାତ୍ତ୍ଵିକ ଭାବନା

ଦେହ ମନ ପାଇଁ ହିତା ।

ରଙ୍ଗ ବେରଙ୍ଗ ର ଫୁଲ ଦିଶୁନାହିଁ

ହେଉନି ତୁଳସୀ ସେବା

ରାଶି ତେଲ ଦୀପ ମଳିନ ଆଲୋକେ

ହୋଇଅଛୁ ତୁହି ଉଭା ।

ଦଇତା ପତି ଓ ମହାପାତ୍ର ଛଡ଼ା

ଆଉ କେହି ନାହିଁ ଘରେ

କଥା ଶୁଭୁନାହିଁ ଘଣ୍ଟ ଘଣ୍ଟା ନାହିଁ

କି କରିଛୁ ତୁ ସେଠାରେ ।

ତୋ ମହାପ୍ରସାଦ ରନ୍ଧା ହେଉ ନାହିଁ

ତୁ ପରା ଅନ୍ନ ଖାଉନୁ

ପଣା, ଛେନା ପୁଣି ଆମ୍ବ ସପୁରୀରେ

ପେଟ ଭୋକ ମେଣ୍ଟାଉଛୁ ।

ସମର୍ପଣ ବିଧି ମତେ ଛେନା ପଣା

ସମର୍ପିତ ହେଉଅଛି

ସେଥିରେ କି ପେଟ ପୁରୁଅଛି କହ

ମନରେ ପ୍ରଶ୍ନ ଉଠୁଛି ।

ଜରରେ ପଡ଼ି ତୁ ଅଲଗା ରହୁଛୁ

ଦେଉଛୁ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟର ବାର୍ତ୍ତା

ତୋହ ଠାରେ ଜ୍ଞାନ ତୋ ଠାରେ ବିଜ୍ଞାନ

ତୁ ପୁଣି ଜଗତ କର୍ତ୍ତା ।

ବୁଝି ପାରୁଛି ମୁଁ ତୁ କହି ଦେଉଛୁ

ଅସୁସ୍ଥ ସମୟ କଥା

ଗରୁ ଖାଦ୍ୟ ଠାରୁ ଦୂରରେ ରହିବା

ଏହା ଜୀବନର ବାର୍ତ୍ତା ।

ସେ ଘରର ଯେତେ ପତ୍ର, ଫୁଲ, ଚୋପା

ବାହାରକୁ ଆସୁନାହିଁ

ଦଶ ଦିନ ଯାଏ ଏଇ ଅବସ୍ଥାରେ

କିପରି ରହୁଛୁ ତୁହି ।

କହୁଛନ୍ତି ସର୍ବେ ଦଶମୀରେ ତୁହି

ଶଯ୍ୟା ତ୍ୟାଗ କରିଥାଉ

ପିଣ୍ଡି ବିଜେ କରି ଏକାଦଶୀ ଦିନ

ଦଶମୂଳା ରିଷ୍ଟ ଖାଉ ।

ବୈଦ୍ୟ ରାଜଙ୍କର କେତେ ଭାଗ୍ୟ ଜଗା

ଔଷଧି ଯେ ପରସନ୍ତି

ଜର ରୋଗେ ପଡ଼ି ନିଜେ କଷ୍ଟ ପାଉ

ଭକ୍ତେ ବି କଷ୍ଟ ପାଆନ୍ତି ।

ଅଙ୍ଗୁଳି ଗଣୁଛି ଘୋଷଯାତ୍ରା ତୋର

ଆଉ କେତେ ଦିନ ବାକି

ଶରଧା ବାଲିରେ ତୋ ରଥ ଗଡିବ

ଭକତେ ଅଛନ୍ତି ଟାକି ।