ଅନ୍ଧକାର

ଡହ ଡହ ସ୍ଵପ୍ନଗୁଡା ବିକଳରେ

ଜୀବନର ବିକଳ୍ପ ପ୍ରାନ୍ତରେ ,

ଆତୁରେ ଅନାଇଛନ୍ତି 

ନିର୍ଭୁଲ ଅକ୍ଷର ଯୋଡ଼ି 

ଲେଖିବାକୁ ଜୀବନ କବିତା

ରାତ୍ରୀର ଘନତ୍ଵରେ ।

ଏଠି ସେଠି କୋଳାହଳ ଭିତରେ 

ଅନେକ ଚିହ୍ନାଙ୍କ ସ୍ପର୍ଶରେ ,

ତଥାପି ବି ନିର୍ଜନତା ଆଉ

ମରମ ମୁର୍ଧନର ଧ୍ଵନି

ବୀଣା ତାର ଛିଣ୍ଡି ଯାଇ

ଛିଟିକି ବାଜେ ଶରୀରରେ।

ଆଶାର ବିସ୍ତାର ଆକାଶ ଉପରେ

ସତ୍ଯକୁ ସଜାଇବା ଆବେଗରେ ,

ତୁଳୀ ଧରି କାନଭାସଟେ 

ଜୀବନ ଚଯ୍ଯା ଆଙ୍କିବାକୁ

ହୃଦୟାବେଗର ବେଡା 

ଭାଙ୍ଗେ ସଂକୀର୍ଣ୍ଣ ସମୟ ଶାପରେ ।

ଚିନ୍ତନା ବେଦନାର ରହସ୍ଯରେ

ସ୍ଵପ୍ନ ଆଉ ବାସ୍ତବର ଅମେଳରେ ,

ଭାବ ଭାଷା ଆଭିମୁଖ୍ୟ

ଆପଣାର କରେ ଅନ୍ଵେଷଣ 

ଆଲୁଅର ଅଭିନୟ ଠାରୁ ଅନେକ ଦୂରରେ

ଏକାକୀ ଏ ଅନ୍ଧକାର ଆଶ୍ରାରେ ।