ଅନ୍ଧକାର ତା'ଠାରୁ ଭଲ

କାହିଁକି କେଜାଣି

ହଜିଯିବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହୁଏ

ଆଲୋକର ପଥ ଛାଡ଼ି

ସୀମାହୀନ ଅନ୍ଧାର ଭିତରେ ?

ଓଃ ! ଏ ଆଲୋକ ଅସହ୍ୟ ଲାଗୁଛି

ଖାଁ ଖାଁ ଶ୍ମଶାନ ର ନୀରବତା,

ଜୁଇ ନିଆଁରେ ଉଦ୍ଭାସିତ

ଆଲୋକ ଭିତରେ,

ଅଣନିଶ୍ବାସୀ ମଣିଷ

ଖୋଜୁଛି ଟିକିଏ ଅନ୍ଧାର

ମୁହଁ ମାଡ଼ି ଶେଯ ପରେ

ଭୁଲିବାକୁ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଶୋକର ।

ବରଂ ଭଲ ଥିଲା,

ସେ ପ୍ରାଗୈତିହାସିକ ଯୁଗ 

ସମ୍ପର୍କ ନ ଥିଲା

କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ନ ଥିଲା

ସ୍ନେହ, ପ୍ରେମ,ବନ୍ଧନ ନ ଥିଲା

ଭବିଷ୍ୟତ ପାଇଁ କିଛି

ସ୍ୱପ୍ନ ବି ନ ଥିଲା !

ତାରା,ଜହ୍ନ, ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କ

ଆଲୋକ ସାଥିରେ

ଏ ମଣିଷ ଅନ୍ଧାର ଜାଣିଲା,

ଅଳିକ ସ୍ୱପ୍ନରେ ହଜି

ସମ୍ପର୍କ ଗଢ଼ିଲା ?

ବାଛିନେଲା ନିଜପାଇଁ

ଆଲୋକର ରାସ୍ତା,

ଅସୁମାରୀ ଆଶାଙ୍କୁ

ଜୀବନରେ ପ୍ରଶ୍ରୟ ବି ଦେଲା !

ହେଲେ.... 

ସବୁ ସ୍ୱପ୍ନ କଣ ବାସ୍ତବ ପାଲଟେ ?

ସବୁ ଆଶା କଣ

ଚରିତାର୍ଥ ହୁଏ ?

'କାମନାର ବିନାଶରେ ଦୁଃଖର ବିନାଶ'

ତୁଣ୍ଡରେ ଉଚ୍ଚାରି

ଜୀବନରେ ନିଆଁ ସେ ଲଗାଏ ।

ତେଣୁ ହେ ଈଶ୍ୱର !

ଜୁଇ ନିଆଁ ଆବଶ୍ୟକ ନାହିଁ

ଏ ଧରାର ଅନ୍ଧକାର ପାଇଁ ,

ପୁଣି ଫେରେଇଦିଅ

ସେ ପୂର୍ବର ସଂସାର ।

କରିବିନି ଅଳି ଆଉ

ଆଲୁଅ ଟିକକ ପାଇଁ 

ଯେହେତୁ ମୁଁ

ବୁଝିସାରିଲିଣି

ଏଠି ଆଲୁଅ ଠୁଁ ଢେର ଭଲ

ଅନ୍ଧାରର ଆସ୍ତରଣ !

ଚାଲିବାକୁ ଜୀବନର ପଥେ 

ଗାଇ ଗାଇ ଗୀତ ନିର୍ବାଣର ।