ଅଣବସର

ଦ୍ୱାପରର କଥା ଭୁଲି କି ପାରୁନୁ

   ଯମୁନା ସ୍ନାହାନ ଲୀଳା

ଗୋପୀକା ମାନଙ୍କ ବସ୍ତ୍ର ତୁ ହରିଲୁ

  ନିନ୍ଦା ବାଜଣା ବାଜିଲା ।

କଳିରେ ରହିଲୁ ବଡ଼ ଦେଉଳରେ

   ଜଗନ୍ନାଥ ନାମ ବହି

ସ୍ନାନ ମଣ୍ଡପରେ ସ୍ନାନ ପୂର୍ଣ୍ଣିମାରେ

    ଭାଇ ଭଉଣୀଙ୍କୁ ନେଇ।

ଦଇତାପତିଙ୍କ ମେଳରେ ଆସୁ ତୁ

   ସ୍ନାହାନ କରିବା ପାଇଁ

ଶହେ ଆଠ ଗଡୁ କୂପର ଜଳରେ

   ଦିଅନ୍ତି ତୋତେ ଗାଧୋଇ ।

ବରଷକେ ଥରେ ଏତେ ଜଳେ ସ୍ନାନ

   ହୁଏ ତୋ ପାଇଁ ଯେ କାଳ

ଅଣବସରରେ ଗମ୍ଭୀରା ଭିତରେ

   ଲୀଳା କରୁ ଆଦି ମୂଳ ।

ଜ୍ଵରରେ କମ୍ପୁ ତୁ ଗ୍ରହଣ ନ କରୁ

   ମହାପ୍ରସାଦର ଭୋଗ

ରୋଗୀ ପଥ୍ୟ ଖାଇ ଫୁଲୁରି ତୈଳରେ

   ଘଷା ମୋଡ଼ା ଖାଉ ଆଗ ।

ଶ୍ରୀହୀନ ଦିଶୁଛି ତୋର ଶ୍ରୀମନ୍ଦିର

   ପଟି ଦିଅଁ ପୂଜା କରି

ଶ୍ରୀ ଅଲାରନାଥ ଙ୍କୁ ଦରଶନ କରି

   ଭକ୍ତ ଖାଇଥାଏ କ୍ଷୀରି ।

ଲକ୍ଷ୍ମୀ ସାଆନ୍ତାଣୀ ପଥି ରାନ୍ଧି ଥାନ୍ତି

    ବିରସ ଭରା ମନରେ

ଭଲ ହୋଇଯାଉ ସଭିଙ୍କ ଯତ୍ନରେ

   ମାତ୍ର ପନ୍ଦର ଦିନରେ ।

ଶୁକ୍ଳ ପ୍ରତିପଦା ତିଥିରେ ଦେଉ ତୁ

   ନବ ଯୌବନ ଦର୍ଶନ

ଉଛୁଳି ଉଠଇ ପରମ ଆବେଗେ

   ବ୍ୟଥିତ ଭକ୍ତ ପରାଣ ।

ଜୟ ଜଗନ୍ନାଥ ଜଗତର ନାଥ

  ଅପାର ଲୀଳା ତୋହର

ପରଦିନ ଦେଉ ରଥରେ ଦର୍ଶନ

   ବାମନ ଙ୍କ ଅବତାର ।

ଅଣବସରରେ ରହିଛୁ କାଳିଆ

   ଭକତ ଜୀବନ ଧନ,

ତୋର ଅଦର୍ଶନେ ଆକୁଳ, ବିକଳ

   ସନ୍ତାପିତ ମନ ପ୍ରାଣ ।

ଯେତେ ରୋଗ ତୋର ଭରି ଦେ ମୋ ଦେହେ

    ସୁସ୍ଥ ହୁଅ ମହା ବାହୁ

ଯାଉ ଏ ଜୀବନ ,ଶେଷ ଦୃଷ୍ଟି ମୋର

   ତୋ ପଦ ଯୁଗଳେ ଥାଉ ।