ଅନ୍ଧାର ଅନ୍ଧକାର ନୁହେଁ

ଅନ୍ଧାର ଅନ୍ଧକାର ନୁହେଁ

ଅନ୍ଧାରର ରଙ୍ଗ

ଲାଲ ନୁହେଁ, ସବୁଜ ବି ନୁହେଁ

ନୀଳ ନୁହେଁ କି ହରିତ ନୁହେଁ,

ରଙ୍ଗର ବର୍ଣ୍ଣାଳୀ କିନ୍ତୁ

ତା'ଠି ନେସି ହୋଇଥାଏ ।

ଅନ୍ଧାରର ରଙ୍ଗରେ

ତୁମ ଛବି ଆଙ୍କିହୁଏ

ମନର କାଗଜରେ ।

ମୁଁ ଜାଣିଛି ଅନ୍ଧାରକୁ

ତୁମେ କେତେ ଭଲ ପାଅ

ଅନ୍ଧାର ଘେରିଛି ଘେରିଛି ବୋଲି

ମୋତେ ଆଲିଙ୍ଗନ ଦିଅ ।

ମୁଁ ବି ଅନ୍ଧାରକୁ ଭଲପାଏ,

ତୁମ ପ୍ରତିଛବି

ଅନ୍ଧାର ଶୂନ୍ୟତା ଭେଦି

ଯେବେ ପହଁରି ଆସେ

ମୋ ମନ ପକ୍ଷୀ ଉଡ଼ା ଦିଏ ।

ଆମ ଚାରିପାଖେ ଅନ୍ଧାର

ଏମିତି ଘେରି ରହିଥାଉ

ଅନ୍ଧାରର ସଂଜ୍ଞା

ଅନ୍ଧାର ହୋଇ ରହିଥାଉ ।

ତୁମେ ଚେତନାକୁ ଆବୋରି ଥିଲେ

ଅନ୍ଧାର ଲାଗେନା ଅନ୍ଧକାର ଆଉ ।

ମୁଁ ଜାଣିଛି ଅନ୍ଧାରଟିଏ

ଅନ୍ଧକାର ନୁହେଁ,

ମୁଁ ତ ତୁମ ପ୍ରେମର ଅନ୍ଧଟିଏ

ତେଣୁ ପ୍ରତିଟି ରାତିରେ

ତୁମେ ପାଖେ ଥିଲେ

ଅନ୍ଧାରକୁ କାବୁ କରିବାକୁ ଇଛା ହୁଏ ।

ଅନ୍ଧାର ଅତି ଭଲ ଲାଗେ

କଳାର ପର୍ଦ୍ଦାଟିଏ ପରି

ଯେବେ ମୋତେ ଓ ତୁମକୁ ଘୋରାଏ,

ତୁମ ମୁଁହ ଅନ୍ଧାରକୁ ଚିରି

ଜହ୍ନ ପରି ମୋ ଆଖିରେ ପହଁରେ ।

ଅନ୍ଧାରର ରଙ୍ଗ କରୁଥାଉ କିମିଆଁ

ମୋତେ ଓ ତୁମକୁ,

ଅନ୍ଧାର ଏମିତି ଜାଳୁଥାଉ

ତୁମ ମନେ,ମୋ ମନେ ନିଆଁ

ଇର୍ଷାରେ କାଳେ କି’ଏ ଜଳିବେ

ଆସ ଆମେ ପିନ୍ଧିବା ଡେଉଁରିଆ।