ଅନ୍ଧ ହୃଦୟର ପଶ୍ଚାତାପ

ମୁଁ ତୁମ ଯନ୍ତ୍ରଣାର କାରଣ ହୋଇଗଲି

ଦେଖି ପାରିଲିନି ତାର କାୟା, ବୋବାଳି

ସବୁ ଦୁଃଖକୁ ବରଦାସ୍ତ କରି ଯାଉଥିଲି

ଆଉ ମୁଁ ଅନ୍ଧ...ଅଧ ବାଟରେ ଝୁଣ୍ଟି ପଡ଼ିଗଲି ।

ହଁ ତୁମେ ଠିକ୍ କଲ, ଛାଡ଼ି ଚାଲିଗଲ

ଅନ୍ଧ ଥିଲି ବୋଲି ଜୀର୍ଣ୍ଣ କରି ଦେଉଥିଲି 

ଜଡ଼ ପାଳଟି ଯାଇଥିବା ବାତାବରଣକୁ

ଏବେ ମୁଁ ବେସାହାରା ପ୍ରେମୀ କଏଦୀଟେ 

ଏ ସଂସାର କାରାଗାର ଭିତରେ ସଜା କାଟୁଛି ।

ଆକାଶ ସଦା ଆମ ନିକଟତର ଥାଇ ବି

ଲୋକେ ତାକୁ ଅନେକ ଦୂରରେ ଖୋଜିଥାନ୍ତି

ତୁମେ ବି ସେମିତି ନିକଟତର ରହିଗଲ ବୋଲି 

ଗାନ୍ଧାରୀର ଅନ୍ଧପୁଟୁଳି ଭଳି ଅନ୍ଧ ହୋଇଥିଲି

ମୁଁ ଜାଣିଗଲି, ଅନ୍ଧ ଅନ୍ଧାରେ କେମିତି ବଞ୍ଚିଥାଏ । 

ତାରା ମେଳେ ଜହ୍ନ ରଚିଥିଲା ଇତିହାସ 

ସେଥିରେ ଗୋଟିଏ ପୃଷ୍ଠା ହିଁ ଦୋହଲାଇ ଦେଲା

ଅଧୁରା ଜୀବନର ଢେର ସାରା ଲିଖିତ ପୃଷ୍ଠାକୁ

ତଥାପି ବେଦନା ଢେଉରେ ନୌକାରେ କାତ ଧରି 

ଆଗେଇ ଚାଲିଛି ଉଦେଶ୍ୟହୀନ ନାଉରୀ ହୋଇ ।