ଅଲୁଚା ଲୁଚା ପ୍ରୀତି!!

ଜୀବନ ନିଦାଘ ର ଡହ ଡହ ତାତି

ଆଡ଼େଇ ଦେଇ ଚାହିଁ ବସିଥିଲି

କୁହୁଡିଆ ସଞ୍ଜ ବେଳେ

ମୁହଁଟାକୁ ଢାଙ୍କି ଦେଇ ଆସିଥିଲ

ହାତ ରେ ନିବୁଜ ଲଫାପା ଧରି

ବଢ଼ାଇ ଦେଲ ହାତକୁ

ଭାବି ବସିଲି ବୟସର ଅଭାବି ବେଳାରେ

ହେଇଥିବ ବୋଧେ ପ୍ରେମ ଅନୁରୋଧ ର

ଖଣ୍ଡେ ରଙ୍ଗୀନ ଚିଠି ll

କିଛି ନ ଜାଣିଲା ଭଳି ପଚାରିଲି

କହିପାରିବ କି କଣ

ଅଛି ଏ ବନ୍ଦ ଲଫାପାରେ

ସୁନା ନା ହୀରା ନା କେଉଁ

ଏକ ଅମୂଲ୍ୟ ଦରବ, ଯାହା

କଳି ପlରିବା ମୋ ଭାବ ବହିର୍ଭୁତ

ଜାଣିଗଲ ତମେ ମୁଁ ଲୋଭାସକ୍ତ ବୋଲି l

ଆର୍ଦ୍ର ଗମ୍ଭୀର ମୁହଁ ର ଭାବ

ନଦିଶି ମଧ୍ୟ ଦିଶୁଥିଲା ତମର ଉପଢୌକନ ରେ

ଅନିୟନ୍ତ୍ରଣ ବହ୍ନିରେ ଜଳି ମଧ୍ୟ

ଜଳୁଥିଲ ଶବ୍ଦ ଅଙ୍ଗାର ରେ

ଅଲୁଚl ଲୁଚା ଯନ୍ତ୍ରଣା ଧରି

ଅନିଚ୍ଛା ହସଟେ ହସି କହିଥିଲ

ଅଛି ଏଥିରେ ହୃଦୟ ର ତାଲା ଆଉ ଚାବି l

ନାହିଁ ଏଥିରେ ସୁନା ର ଛାଉଣୀ

ଅବା ତତେ ତଉଲିବାକୁ ରତ୍ନ ର ଗଉଣି

ହେଇଥିବି ବୋଧେ ତୋ ପାଇଁ

ରାସ୍ତା ଧାର ରେ ଦଣ୍ଡାୟମାନ ଅଲୋଡ଼ା ପ୍ରେମିକ ଟେ

ମୋ ପାଇଁ ତୁ କିନ୍ତୁ ଜୀବନ ର ବାଣୀ

ରଖିଲେ ରଖ ଭାଙ୍ଗିଲେ ଭାଙ୍ଗ

ଚାହିଁଥିବି ତତେ ଧରି

ପ୍ରେମର ଆହୁଲା ଆଉ ଭଲପାଇବା ର ତରଣୀ l

ଚାଲି ଯାଇଥିଲ ଥରେବି ନଚାହିଁ

ପଛରେ ରହି ଯାଇଥିବା ମୋ,

ଅଭିମାନୀ ମନର ଅନ୍ୟମନସ୍କ ଭାବକୁ

ଅପସରି ଯାଉଥିଲା ବୟସର ଆଲୋକ

ମାଡ଼ି ଆସୁଥିଲା ଅସହାୟତାର ବିସ୍ତିର୍ଣ୍ଣ

ଅନ୍ଧାରିଆ ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟ ର ଅଶରୀରି ରାତି

ମୁଁ କିନ୍ତୁ ମାପୁଥିଲି ଲୁଚା ଚେହେରା ପଛରେ ଥିବା

ଅକୁହା ଅଦେଖା ଭଲପାଇବା ର ଗଭୀରତା କୁ

ଅଜଣା ଚାଉଳ ଭାତ ଖାଇ ରହିଗଲି

ଆଉ ହେଇଗଲା ପ୍ରେମ ର ଇତି

ହାତ ମୁଠାରେ ରହିଗଲା ଅଲୁଚା ଲୁଚା ପ୍ରୀତି ll