ଅଲୋଡା

ବାସ ସରିଗଲେ ଏଠି ଫୁଲ ତ ଅଲୋଡା

  ମହୁ ସରିଗଲେ ମହୁମାଛି,

ସ୍ୱାର୍ଥପର ଦୁନିଆ ତ ଏ

   ଧୋକା ଛଡ଼ା ମିଳେ ନାହିଁ କିଛି ।

ଗ୍ରୀଷ୍ମ ସରିଗଲେ ଏଠି ପଙ୍ଖା ତ ଅଲୋଡା

   ସ୍ବପ୍ନ ସରିଗଲେ ରାତି,

ଜୀବନ ତ ଏଠି ଦି ଦିନିଆ

     ମୃତ୍ୟୁ ସହ ବଞ୍ଚିବାକୁ ହବ ନିତି ।

ବିଦ୍ୟା ସରିଗଲେ ଏଠି ବହି ତ ଅଲୋଡା

   ଶିକ୍ଷା ସରିଗଲେ ଗୁରୁ,

    ସଚ୍ଚୋଟ ମଣିଷ ଅଳପ ଦିନରେ ପାଲଟି ଯାଏ କାପୁରୁଷ, ଭୀରୁ ।

କାମ ସରିଗଲେ ଏଠି ଦିନ ତ ଅଲୋଡା 

   କାଳି ସରିଗଲେ କଲମ,

ଦୁଃଖୀ ଲୋକ ତ ଏଠି ତିଳ ତିଳ ମରେ

   ଧନୀ ର ଦିନ ଉଲ୍ଲାସରେ ସରେ ।

ଅନ୍ଧାର ଦୂରେଇ ଗଲେ ଏଠି ଆଲୁଅ ଅଲୋଡା

   ପୂଜା ସରିଗଲେ ହୋମ କାଠ,

କେବେ ସୁଖ କେବେ ଲୁହ

     ଭାରି କଣ୍ଟକିତ ଏ ବାଟ ।

କଥା ସରିଗଲେ ଏଠି ଶବ୍ଦ ତ ଅଲୋଡା

   ସ୍ବାର୍ଥ ସରିଗଲେ ସମ୍ପର୍କ,

ସମୟ ଆସିଲେ ଶତ୍ରୁ ନୁହେଁ ମିତ୍ର

     ସହ ଲାଗେ ତର୍କ ବିତର୍କ ।

ସୁଖ ସରିଗଲେ ଏଠି ସମୟ ଅଲୋଡା

   ଭୋଜି ସରିଗଲେ ଖାଦ୍ୟ,

ଜୀବନର ଚଲାପଥ ଏଠି ବହୁ କଣ୍ଟକିତ

    ବାନ୍ଧି ରଖିବାକୁ ହବ ମନେ ଧର୍ଯ୍ୟ । ।