ଅଳସୁଆ

ଅଳସୁଆ

ସ୍ୱପ୍ନହୀନ

ଆଉ ଲକ୍ଷ୍ୟହୀନ

ନିର୍ଜୀଵ ନୁହେଁ ତ ଆଉ କଅଣ

ପରଜୀବୀ ସିଏ

ଅନାଇ ରହିଥାଏ ପରର ଭାତଥାଳି

ନିର୍ଲଜ ପୁଣି

ଆଉ

ପଥର ହୃଦୟ ତାର

ଭାବନାହୀନ ସେ

ଅଜ୍ଞାନୀ ଆଉ ଅଵିଵେକୀ ଵି

ଶୋଇଥାଏ ଖଟରେ ଆଁ କରି

ଶୁଖିଲା ତାର ମୁହଁ ଓ ଓଠ

ଅର୍ଥବ ସେ

ଆଉ

ପଥର ମୂର୍ତ୍ତିପରି ସ୍ଥାଣୁ

କଥାପଦେ କହିବାକୁ ଵି ବଳ କାହିଁ

ଛିଣ୍ଡିଯିବନି କି ତାର ରୁଗ୍ଣ ଗଳା

ରହିଥାଏ ଅନାଇ

ଅନ୍ୟର ଆଶାରା

ଧନ୍ୟ ତାର ମଣିଷ ଜୀବନ

ଆଉ ଛିଃ ଛିଃ ତାର ବିଚାର ଧାରା