ଅଳ୍ପ ଦିନର ଗଳ୍ପ

ଜୀବନ ରଙ୍ଗମଞ୍ଚ ଶେଷ ଦୃଶ୍ୟ ମଶାଣୀ

ମଣିଷର ଏତେ ବିଚ୍ୟୁତି କାହିଁକି କେଜାଣି ।

ଗଙ୍ଗା ଯମୁନା ସ୍ଥିର ହେଲେ ଚାଲେ ବିପଣି

ଉଛୁଳିଲେ ବନ୍ୟା ବିତ୍ପାତ କେ ପାରିବ ଗଣି ।

ପ୍ରତିଦିନ ସକାଳୁ ସଞ୍ଜ ଜୀବନ କାହାଣୀ

ପରଦିନକୁ ହୁଏ ସ୍ମୃତି ଅକୁହା ସାରଣୀ ।

ସୃତି ନେଇ ସାଥେ ଜୀବନ ଭସାଣୀ

କିଏ କେତେଦିନ କୁଣିଆ ନପାରେ ଜାଣି ।

ଜାଣିଛି ଯିଏ କରି କରାଉ ଥାଏ ମେଲାଣି

ସଭିଏଁ ଅନ୍ଧ ଏଠି ବାଜେ ଅଦୃଶ୍ୟ ଖଞ୍ଜଣି ।

ଜାଣି ଉଜାଣି ଭିତରେ ଜୀବନ ସାରଣୀ

କେବେ ସୁନା ରୂପା କେବେ ସୁଖା ଗଉଣୀ ।

ପ୍ରଥମ ଅଙ୍କରେ ହସ ଖୁସି ଭବିଷ୍ୟ ଗୁଣୀ

ଶେଷ ଦୃଶ୍ୟ ଛଅ ଖଣ୍ଡ କାଠ ଖଇକଉଡ଼ି ବୁଣି ।

ମଝି ଦୃଶ୍ୟ ଭାଗ୍ୟ ବିଧାତା ଦିଅନ୍ତି ମିଶାଇ ଗୁଣି

ଜିଇଁ ଥିଲା ଯାଏଁ ପେଟପାଇଁ କେତେ ନାଟର ମୁଣି

ମରିଗଲେ କାହା ପାଇଁ ସ୍ମୃତି ବା ଇତି କେଜାଣି ।