ଅକୁହା କଥା

ଛନ୍ଦକପଟ ବୁଝି ପାରେ ନାହିଁ

ନିଜର ଭାବିଲି ସବୁ

ସେଥିପାଇଁ ଜୀବନର କିଛିଦିନ

ଦୁଃଖ ଭୋଗେ ମହାପ୍ରଭୁ ।

କେତେବେଳେ ଲୋଭ ବଶ କରିନିଏ

କେତେବେଳେ କାଢିଦିଏ

କେଜାଣି କାହିଁକି ଜୀବନ ଟା ଖାଲି

କଲବଲ ନିତି ହୁଏ ।

ସମୟ ନଦୀର ଅଫେରା ସ୍ରୋତରେ

ଭାସି ଚାଲେ ଏ ଜୀବନ

ଯେତେ ଚାହିଁଲେ ବି ଭୁଲି ହେଉନାହିଁ

ଜୀବନର କିଛି କ୍ଷଣ ।

ସ୍ମୃତି ସାଗରର ଶାମୁକା ଭିତରେ

ବିଶ୍ୱାସ ମୁକ୍ତା ଖୋଜୁଛି

ମୁକ୍ତା ବଦଳରେ ଖାଲି ମାଳ ମାଳ

ଅବିଶ୍ୱାସ ପଥର ମିଳୁଛି ।

ଅକୁହା ବେଦନା କହି ହୁଏ ନାହିଁ

ହୁଏ ନାହିଁ ପୁଣି ସହି

ସଳିତାର ଦୁଃଖ ଦୀପ ଏକା ବୁଝେ

ଆଉ କେ ବୁଝିବ ନାହିଁ ।

ବୟସର ପୂର୍ବାହ୍ନରେ ଉପସ୍ଥିତ

ଖୋଜେ ମନ ତଳ ସ୍ମୃତି

ସ୍ମୃତିରେ ରହିଛି କେତେକେତେ ଆଶା

କେତେ ମିଛ ପ୍ରତିଶୃତି ।

ଅନେକ ଅକୁହା କଥା ରହିଅଛି

ସବୁ କହି ହେଉନାହିଁ

ମୂଳରୁ ପାହାଚ ଖଜୁରୀର ଗଛ

ଗୁଣ ତା ଗାଇବି କାହିଁ ।

ସବୁ ଆଶା ମୋର ମଉଳି ଯାଇଛି

ତଥାପି ମୁଁ ଅଛି ଖୁସି

ରାଧାମାଧବ ମୋ ଦେଇଛନ୍ତି ଯାହା

ସେତିକିରେ ମୋର ଶାନ୍ତି ।