ମାତୃଭାଷା

ମାତୃଭାଷା ଭୁଲି ଜ୍ଞାନୀ ବୋଲାନ୍ତି

ଆମରି ଓଡ଼ିଆ ଜାତି

ଇଂରାଜୀ କହିଲେ ସମ୍ମାନ ପ୍ରତିଷ୍ଠା

କାଳେ ବଢ଼ି ଯାଉଅଛି ।

ଯିବେ କିଏ ରଖୁଛି ଭାଷା ପ୍ରୀତି ଏଠି

ପରିହାସ ପାଉଅଛି

ଭାଷାର ପ୍ରସାର ପାଇଁ ଯେ ବିପ୍ଳବ

ଏଠି ବିଫଳ ହେଉଛି ।

ପେଟର ଆଳରେ ଭିଟାମାଟି ଛାଡି

ଯାଆନ୍ତି ବାହାର ଦେଶ

ବିଦେଶୀ ଭାଷାକୁ ଆପଣାଇବାକୁ

ହେଉ ଅଛନ୍ତି ବାଧ୍ୟ ।

ଯେତିକି ରହିଲେ ନିଜ ରାଜ୍ୟରେ

କୁହନ୍ତି କେବଳ ଯାହା

କାଗଜ କଲମ ଚଳୁନାହିଁ ଆଜି

କମ୍ପ୍ୟୁଟର ଏକା ସାହା ।

ଦେଶ ହେଲା ଆମ ଡିଜିଟାଲାଇଜ

ଡାକଘରେ ଚିଠି କାହିଁ

ଆଉ ଯାହା ବାକି ରହିଗଲା ସବୁ

ମାତୃଭାଷା ଲୋଡ଼ା ନାହିଁ ।

ଇଂରାଜୀ ମାଧ୍ୟମେ ପଢ଼ାଇଲେ ପାଠ

ମମ୍ମି ଡାଡି ଡାକ ବାଧ୍ୟ

ଚୁଡ଼ି କୁଙ୍କୁମର ଲୋଡ଼ା ନାହିଁ କାଳେ

ଖାଲି ମଥା ଖାଲି ହାତ ।

ଅଜାଆଈ ହେଲେ ଜେଜେ ଜେଜୀମା

ଜେଜେଜେଜୀ ଅଜାଆଈ

ମାମୁଁ ଘର ଖାଲି ପିଲା ଜାଣୁଅଛି

ନିଜ ଲୋକ ଜାଣୁ ନାହିଁ ।

ମାମୁଁ ଘର ଲୋକ ଆସିଲେ ଘରକୁ

ମନେ ଅପାର ଆନନ୍ଦ

ଦେଖି ନିଜ ଲୋକ ମାଡୁଅଛି କାନ୍ଦ

ସବୁଆଡେ ନିରାନନ୍ଦ ।

ଈଶ୍ୱର ପୂଜନ ଗୁରୁଜନଙ୍କୁ ପ୍ରଣାମ

ଇଂରାଜୀ ଶିଖାଏ ନାହିଁ

ହାଏ ବାଏ ହେଲୋ ହାତ ମିଳାଇଲେ

ସମ୍ମାନଟା ବଢୁଥାଇ ।

ମହାମାରୀ ଯେତେ ଶିକ୍ଷା ଦେଇଗଲା

ମାନବ ଏବେ ବି ଯୁଝେ

କେତେ ମହାମାରୀ ଆସିବ ଏମିତି

ମୂର୍ଖ ମାନବ କି ବୁଝେ ।

ନିଜ ପ୍ରଦେଶରେ ନିଜ ମାତୃଭାଷା

ବାଧ୍ୟତାମୂଳକ ହେଲେ

ଦିବସ ପାଳନ ହୁଅନ୍ତାନି ଲୋଡ଼ା

ଦୁଃଖ ରୁହନ୍ତାନି ତିଳେ ।

ମୋ କଥା କହିବି ମୋର ଭାଷା ପ୍ରୀତି

ରହିଛି ସଦା ରହିବ

ଯିଏ ଯାହା କରୁ ମୋର କିବା ଯାଏ

ମୁଁ ତ କରୁଛି ଗର୍ବ ।