ଅକୁହା କଥା

ଅକୁହା କଥା କହି ହୁଏନା ବେଦନା ଘାରେ ମନେ

ଅଜାଗା ଘାଆ ଦେଖି ହୁଏନା ଦେଖେଇ ନୁହେଁ ଅନ୍ୟେ |

ଲୁଚି ରହେନା ପାପଟି କେବେ ହୁଅଇ ପରିସ୍ଫୁଟ

ସାତ ତାଳର ପଙ୍କ ଫୁଟାଇ ପଙ୍କଜ ହୁଏ ଦୃଷ୍ଟ |

ରତନପୁର ଗ୍ରାମରେ ଘର ସୁଦାମ ରାଉତରା

ପୁଅର ନାମ ସିଦ୍ଧାନ୍ତ ତାର  ପାଞ୍ଚ ବର୍ଷର ପରା |

ପତ୍ନୀ ମଞ୍ଜୁଳା ହୃଦଘାତରେ ଗମନ୍ତେ ପରପାରି

ନୂତନ ପତ୍ନୀ ଗ୍ରହଣ କଲା ନାମ ତା ସୁକୁମାରୀ |

ସୁକୁର ଗର୍ଭୁ  ଜନ୍ମିଲା ସୁତା ସୁନ୍ଦରୀ ଶକୁନ୍ତଳା

ବଢ଼ିଲା ସିଏ ଅତି ଆଦରେ ଯେସନେ ଚନ୍ଦ୍ରକଳା |

ଗୋଟିଏ ପୁଅ ଗୋଟିଏ ଝିଅ ହସି ଉଠିଲା ଘର 

ଆଉ ସନ୍ତାନ ଚାହିଁଲେ ନାହିଁ ଦମ୍ପତି ପରସ୍ପର |

କଲେଜେ ପାଠ ପଢ଼େ ସିଦ୍ଧାନ୍ତ ବାଇକି ନେଇଯାଏ

ଶକୁନ୍ତଳାର ସପ୍ତମ ଶ୍ରେଣୀ ଭଲ ସେ ପଢୁଥାଏ |

ସାବତ ପୁଅ ସାବତ ମାଆ ନଥିଲା ଭେଦଭାବ 

ଆପଣା ପଣ ସ୍ନେହ ବନ୍ଧନ  ସରଗ ବଇଭବ |

ସିଦ୍ଧାନ୍ତ ମନେ ପାପ ଲାଳସା ହୋଇଲା ଅଙ୍କୁରିତ 

ଭଉଣୀ ରୂପ କଲା ମୋହିତ  ସାବତ ଭାବି ଚିତ୍ତ |

ବାପ ମାଆଙ୍କ ଅନୁପସ୍ଥିତି ଭଗିନୀ ଏକା ଘରେ

ଏହି ସୁଯୋଗ ସୁଉପଯୋଗ କରିବ ଚିନ୍ତା କରେ |

ପାଶକୁ ଯାଇ ବସିଲା ସେହି ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ କରୁ ବ୍ୟକ୍ତ

ଜିଭ କାମୁଡି ଉଠିଲା ବାଳୀ ଯିବାକୁ ସମୁଦ୍ୟତ |

ଜବର ଦସ୍ତ ଧରି ତା ହସ୍ତ ପକାଇଦେଲା ତଳେ 

ଧମକ ଦେଇ ରଖେ ଡରେଇ ଧର୍ଷଣ କରେ ବଳେ |

କାନ୍ଦେ କୁନ୍ତଳା ଯେତେ ନେହୁରା ହେଲା ଛାଡ଼ିଲା ନାହିଁ

ଅନଙ୍ଗ ବାଣେ ରତି ସାଧନେ ବିବେକ ଜ୍ଞାନ କାହିଁ??

ସରିଲା କାମ ଆସେ ଶରମ ଲଜ୍ଜିତ ଅନୁତପ୍ତ

ସିଦ୍ଧାନ୍ତ ଏବେ ନେଲା ସିଦ୍ଧାନ୍ତ ଧରିଲା ଭଗ୍ନୀ ହସ୍ତ |

ମାଗିଲା କ୍ଷମା ଏକଥା ଯଦି କରିବୁ ପରକାଶ

ଜୀବନ ହାରି ଦେବି ସେକ୍ଷଣି ମନରୁ ହର ପ୍ରାସ |

ଅକୁହା କଥା ମନରେ ବ୍ୟଥା ଉଭୟେ ହନ୍ତସନ୍ତ

କ୍ଷଣିକ ଉତ୍ତେଜନା ପାଇଁକି ଅଲିଭା ପାପ କ୍ଷତ |

କେହି କାହାର ମୁହଁକୁ ଆଉ ପାରୁ ନଥିଲେ ଚାହିଁ

ପିତା ମାତାଙ୍କ ପ୍ରତ୍ୟାଗମନ ଦୁଃଖୀ ଭଉଣୀ ଭାଇ |

ମନ କାହିଁକି ଯାଇଛି ସୁଖୀ ପଚାରି ଦେଉ ମାତ

ଭାଇ ଚାହିଁଲା ଭଉଣୀ ମୁଖ କାନରେ ଦେଇ ହାତ |

ଏହି କଳଙ୍କ କାଳ କାଳକ ଜାଳିଲା ବେନି ମନ

ଯେତେ ପ୍ଲାବିଲେ ଗଙ୍ଗା ଜଳରେ ନହେବ ନିର୍ବାପନ |