ଅକୁହା ବେଦନା

ଅକୁହା ବେଦନା କୁହୁଳା ନିଆଁ ସେ

ମନରେ ଉଠଇ ଧୂଆଁ

ରୁଦ୍ଧ ନିଃଶ୍ଵାସରେ କୃଦ୍ଧ ହୁଏ ନାହିଁ

ଆଦରି ନିଏ ବେଦନା ।

ଅକୁହା ବେଦନା ମାଆ ଛାତି ତଳେ

ଗୁମୁରି ଗୁମୁରି କାନ୍ଦେ

ନିଜ ପେଟ କାଟି ପେଟ ଭରୁଥିଲା

ଆଜି ପଡ଼ି ପାଉଥାଏ ।

ସନ୍ତାନ ପାଇଁ କି ଲଢୁଥିଲା ଦିନେ

ଆଜି ହେଲା ଅପାରଗ

ଅଲୋଡା ହୋଇଲା ସିଏ ପୁଣି ଆଜି

ତା କଥା ଲାଗଇ ବିଷ ।

ଗୁମୁରି କାନ୍ଦୁଛି ଲୁହକୁ ଲୁଚାଇ

ଘର ଠିକଣା ହଜିଲା

ଅକୁହା ବେଦନା କାହାକୁ କହିବ

କିଏ ବା ଶୁଣିବ ଭଲା ।

ଅକୁହା ବେଦନା ପିଡା ଛାତି ତଳେ

ନିଜ ପାଇଁ ତ ଭାବିନି

ତା ସପନ ସିନା ସତ ହୋଇଅଛି

ସେ ସପନେ ନିଜେ ନାହିଁ ।

ତା ସପନ ଆଜି ଆକାଶ ପହଁରେ

ନିଜେ ଅଜଣା ରାସ୍ତାରେ

ବସା ଟିଏ ନାହିଁ ଆଶା କି କରିବ

ପେଟ ପାଇଁ ପାଳି ହୁଏ ।

ଜନ୍ମ ଦାତା ଆଜି ଅଲୋଡା ଅଖୋଜା

ଜରାଶ୍ରମ ରାସ୍ତା ଦିଶେ

ଅକୁହା ବେଦନା କାହାକୁ କହିବ

ପ୍ରତିଟି ମୁହୂର୍ତ୍ତେ ମରେ ।

ଫଳନ୍ତି ସମୟ ଦେଇ ଦେବା ପରେ

ଅଲୋଡା ସେ ହୋଇଗଲା

କେତେ ଦେଲା ଅବା କେତେ ହରାଇଲା 

କାହିଁକି ଭାବିବ ଭଲା ।

ଯାହା ପାଇଁ ଦିନେ କଳି କରୁଥିଲା

ସିଏ ହାତ ଉଠାଉଛି

ଅକୁହା ବେଦନା କାହାକୁ କହିବ 

ମନ ଦହନେ ଜଳୁଛି ।

ରକତ ସଂପର୍କ ରକ୍ତ ବୁହାଉଛି

କହିବ କାହା ଆଗରେ

ଅକୁହା ବେଦନା ଛାତି ତଳେ ଜମା

ଅଦେଖା ଲହୁ ଯେ ଝରେ ।

ପ୍ରତିଟି ପ୍ରାଣରେ ପ୍ରତି ସଂପର୍କ ଯେ

ବେଦନାରେ ଭାରା କ୍ରାନ୍ତ

ହୃଦୟ କୋଣରେ ରକତ ଝରୁଛି

କିଏ ପୋଛିବ କୁହ ତ ।

ଶିକ୍ଷା ଦେଉ ଅଛେ ଜୀବନ ଜୀଉଁଛେ

ସଂସ୍କାର ଦେବା ଶିଖିବା

ଶିକ୍ଷା ସଂସ୍କାରର ମହା ମିଳନରେ

ବେଦନା ରିକ୍ତ ହୋଇବା ।

ଅକୁହା ବେଦନା ମନ ଜାଳି ଦିଏ

ଅଗମ୍ୟ ଜୀବନ ପଥ

କାହା ବେଦନାର କାରଣ ହେବାନି

କରିବା ଆଜି ଶପଥ ।