ଅହଙ୍କାର କାହିଁକି

ରୂପ ଯୌବନର ଉତ୍ତଳା ଢେଉରେ 

ଉନ୍ମତ ମଣିଷ ଆଜି

କେମିତି ବୁଝିବ ରୂପ ନୁହେଁ ସ୍ଥାୟୀ

 ଆଜି ଅଛି କାଲି ନାହିଁ ।

ଆଜି ସିନା ରୂପର ଅହଂକାରରେ

ସୀମା ଲଙ୍ଘି 

ଉନ୍ମତ ହେଉଛ__

ହେଲେ ମନେରଖ ବନ୍ଧୁ 

ଯେଉଁମାନେ କେବଳ 

ତୁମ ରୂପର ପୂଜାରୀ

ତୁମ ରୂପରେ ବୟସର ଦାଗ

ଲାଗିବା ପରେ

ସେମାନେ ନ ଥିବେ 

ତୁମେ ଏକା ହୋଇ ଯାଇଥିବ

ହେଲେ 

ନିଜକୁ ଖୋଜି ପାଉ ନ ଥିବ 

ତେଣୁ 

ହେ ମୋର ବନ୍ଧୁ ପ୍ରବର

ଚାଲନ୍ତୁ ନା ଇଶ୍ଵର ଦତ୍ତ ରୂପ ସଙ୍ଗେ

ମାନବିକତାର ସ୍ପର୍ଶ ଦେଇ

ଜୀବନ୍ତ କରିବା ଜୀବନ କୁ

ଯେଉଁଠି ରୂପ --

 ଗୁଣର ବୈଭବ ନେଇ

ଜୀବନକୁ ମହକାଉ ଥିବ ।

କାହାକୁ ନେଇ ଗର୍ବ ଆଉ

ଅହଙ୍କାର ବନ୍ଧୁ

ସୁନ୍ଦର ଅଟ୍ଟାଳିକା ଆଉ

ଅୟସ ଆରାମ !!!

ସବୁ କିଛି ପରିବର୍ତ୍ତନଶୀଳ

କାଲି ନଥିଲା- ଆଜି ଅଛି

ଆଉ 

ଭବିଷ୍ୟତ ଇଶ୍ଵରଙ୍କୁ ଜଣା ।

ଜୀବନକୁ ତିଳ ତିଳ କରି

ଅର୍ଜି ଥିବା ଧନ

ଘର ସାମ୍ନାରେ ଦାମୀ ଗାଡି

ଘର ଭର୍ତ୍ତି ଦାମୀ ଦାମୀ ଉପକରଣରେ ଭର୍ତ୍ତି

ହେଲେ 

ନିଜକୁ ପଚାର -- 

ତୁମେ କଣ ନିଶ୍ଚିନ୍ତ ନିଦକୁ 

ଆପଣାର କରି ପାରିଛ ?

ଚୁପଚାପ୍ ନିଶୂନ ସମୟ ସଙ୍ଗେ

ଥରେ ହାତ ମିଳାଇ

ନିଜକୁ ଖୋଜି ଦେଖତ 

ତୁମ ଅହଙ୍କାରର ପ୍ରତ୍ୟେକଟି

ଆଧାରକୁ __

ସତରେ ସେମାନେ ହିଁ କଣ

ତୁମ ପରିଚୟ ??

ଯଦି ନିଜକୁ ଖୋଜି ପାଉନ

ଯଦି ତୁମ ଅସଲ ପରିଚୟର

ସନ୍ଧାନ ପାଉନ

ତେବେ ଥରେ

ବୁଲି ଆସ ଡାକ୍ତରଖାନାର

ଆର୍ତ୍ତ ଚିତ୍କାର ମାନଙ୍କ ପାଖ ଦେଇ

ଶ୍ମଶାନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ - 

ତାହେଲେ ବୁଝିବ କେତେ 

ଅସହାୟ ତୁମେ

ଆଉ କେତେ ଏକଲା ମଣିଷ ଟିଏ ।

ତା ହେଲେ ଏତେ ଝାମେଲା

ଏତେ ଅହଙ୍କାର କଣ ପାଇଁ ?

ନିଜକୁ ନିଜେ ଗୋଟେଇ ନିଅ

 ତୁମ ପାଖରେ ଘଟୁ ଥିବା ଘଟଣା ମାନଙ୍କର ଜୁଆର ଭିତରୁ ।

ଜୀବନକୁ ଜନମର ଅସଲ ଲକ୍ଷ୍ୟର

ଉପଲବ୍ଧି କରାଇ ଦେଖ 

କାରଣ ତୁମେ ଇଶ୍ୱରଙ୍କ ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ ସୃଷ୍ଟି ।

ସବୁ ଭିତରେ ଅହଙ୍କାରକୁ

ପଛରେ ପକାଇ

ତୁମର ମଣିଷ ଜନ୍ମର ସାର୍ଥକତାର

ମନ୍ତ୍ରଟିକୁ ମନେ ପକାଅ

ଯାହା ତୁମକୁ ଅଳୀକ ମୋହରୁ ନେଇ

ଶାଶ୍ଵତ ଶାନ୍ତି କୁଟୀରରେ

ପହଞ୍ଚାଇ ଦେବ ।