ଅଦୃଶ୍ୟ ଗରଳ

ଖୁବ୍ ସୁନ୍ଦର ଅଭିନୟ 

ବାଃ ତୁମକୁ ତ କବିରତ୍ନ 

ପୁରସ୍କାରେ ଭୂଷିତ କରିବା କଥା ।

କେତେ ସହଜରେ 

କେତେ ଗୁଡିଏ ନିରିହ 

ପ୍ରାଣକୁ ନଷ୍ଟ କରି ଦେଲ ।

ମୋର ପ୍ରତିବାଦର ସ୍ବରକୁ

ବଦନାମ କରି ଦେଲ,

ମୋ ପଛରେ ମୋର ମିଛ

ବଦନାମ କରି କ'ଣ ପାଇଲ ?

ମୋ ଆଖି ଆଗରେ 

ତୁମେ ଏତେ ତଳକୁ ଖସି ଗଲ

ତୁମକୁ ନିଜର କରିବାକୁ

ମୋ ହୃଦୟରୁ କେବଳ ଘୃଣା ଉଦ୍ଗୀରଣ ।

ମୁଁ ଜାଣେନା ଏଇ ସମ୍ପର୍କ 

କେଉଁ ଆଡକୁ ଯିବ ।

ଅନେକ ଦିନ ସହ୍ୟ କରିଛି ।

ଏବେ ତ ପାଣି ଶିର ଉପରେ

ଗଣ୍ଠି ପକା ଜୀବନ ଡୋର

କେତେ ମଜଭୁତ ରଖିବ ।

ତୁମର ପାଣିରେ ସରପକା 

କଥାର ରହସ୍ୟ ଭେଦ 

ଆଜି ନୁହେଁ ତ କାଲି ହେବ 

କାହିଁକି ନା ଈଶ୍ଵର ଅଛନ୍ତି ।

ଯେତେ ତୁମେ ମୋ ନାଁ ରେ

ଭେରୀ ତୁରୀ ବଜାଅ

ଫମ୍ପା ମାଠିଆ ଶବଦ 

କେତେ ଦୂର ଯିବ , କୁହ

ସତକୁ ତୁମେ ବାନ୍ଧି ପାରିବନି

ହଁ ଅର୍ଥ ଦେଇ କେତେ ଜଣକୁ

ଗୋଲାମୀ କରିବ 

ଏଇଟା ତ ବେକାରୀ

ଖୁସାମତିଆ ଯୁଗ 

ଯୁଆଡେ ବର୍ଷା ସିଆଡେ ଛତା ।

ପାରିବନି ମାପି ,ଏଇ ଆଖିରୁ 

ଗଡୁ ଥିବା ତତଲା ଲୁହ ଲହୁ

ଉତ୍ତାପର ହିସାବକୁ

ଭଗବାନ କରନ୍ତୁ 

ତୁମେ ପାପିମାନଙ୍କ ଗହଣରେ

ମୋର ଚର୍ଚ୍ଚା କର

ଆଉ ମୁଁ ତପିଙ୍କ ସାଙ୍ଗରେ

ଏଇ ଲେଖନୀ ନେଇ ବଞ୍ଚି ଥାଏ ।

ଜବନିକା ସମୟ ସମ୍ମୁଖରେ

ପ୍ରାଚୀ କାନ୍ଥଟା ଟିକେ ଫରଚା

ଦେଖା ଗଲାଣି ।

ତୁମେ ଚାହିଁ ଥାଅ

ଆଖି ବନ୍ଦ କଲେ କ'ଣ

ତୁମର କୁକର୍ମର ପରିଣାମ

ଦେଖି ପାରିବ ?

ଦେହର ଭୋକ ପୁରଣ ପାଇଁ

ଯେଉଁ ମାନେ ସାଥୀ ଥିଲେ

ଅଛନ୍ତି କି ନାହିଁ ?

ଯେଉଁ ସ୍ତ୍ରୀ କୁ ବଦନାମର

ଚାଦର ଘୋଡେ଼ଇ ଥିଲ 

ସେ ଚାଦର ଅଛି କି

ଧରମ ରେଶମୀ ପାଟ ପିନ୍ଧିଛି

ସମୟ କହିବ ।