ଅଚିହ୍ନା ମଣିଷ

ମୁଁ ଏକ ଅଙ୍କାବଙ୍କା ନିର୍ଜନ ରାସ୍ତାରେ,

ଛିଡ଼ା ହୋଇଥାଏ କଦମ୍ବ ଗଛ ମୂଳେ ,

ପାଦ ଥାପି ଥାପି ସେଇ ବାଟ ଦେଇ,

ଚାଲି ଆସୁଥାଏ ଏକ ମଣିଷଟିଏ,

ଛିଡ଼ା ହୋଇଥାଏ ପାଖରେ ମୋର,

ସ୍ମିତହସ ହସୁଥାଏ ।

ମୁଁ ତାକୁ ଆବାକ ହୋଇ କି ଚାହିଁ ରହିଥାଏ ,

ସେଇ ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ନିଜର ନିଜର ,

ମୋତେ ପରା ଲାଗୁ ଥାଏ ।

କେହି ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ମୋ ପାଖରୁ ସିଏ,

ଛାଡ଼ି ମୋତେ ଚାଲି ଯାଏ ,

ତାକୁ ଝୁରି ମୁହିଁ ଆନମନା ହୁଏ ।

ଅନେଇ ରହିଛି ତା ବାଟ ଚାହିଁ ,

ଦିନେ ନା ଦିନେ ପୁଣି ଫେରିବ ,

ଆଜି କିନ୍ତୁ କାହିଁ ଏମିତି ଲାଗେ ,

ସେ ଆଉ ଫେରିବନି ,

କାରଣ ସେ ଅଟେ ଏକ ଅଚିହ୍ନା ମଣିଷଟିଏ ।