ଅଚିହ୍ନା ଈଶ୍ୱର

ନିଜର ସୌମ୍ୟକାନ୍ତି ମୁଖ,

ମଥାର ମୁକୁଟ,

କାନ୍ଧର ଉତ୍ତରୀୟ,

ସର୍ବାଙ୍ଗେ ଆଭୂଷିତ ଅଳଙ୍କାରର

ସାଜ୍ଜସଜ୍ଜା ଛାଡ଼ି

ଈଶ୍ୱର ଏବେ ପିନ୍ଧିଛନ୍ତି

ଖାକି ଓ ଧଳାରଙ୍ଗର ପୋଷାକ ।

ନିଜ ଚାରିକାନ୍ଥର ଉପାସନା ଗୃହ ଛାଡ଼ି

ଈଶ୍ୱର ଧରିଛନ୍ତି ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ଘଟ 

ଖୋଜୁଛନ୍ତି ପଥି ଔଷଧି

ଆଦିରୁ ଅନନ୍ତ ।

ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ହାତରେ ଶସ୍ତ୍ର ବଦଳରେ ବାଡ଼ି 

ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ବେକରେ ମାଳା ନୁହେଁ ଷ୍ଟେଥୋସ୍କୋପ୍ ।

ନିଜ ଦିବ୍ୟହସ୍ତରୁ ଆଶୀର୍ବାଦ ଢାଳି ଦେଉଥିବା ଈଶ୍ୱର ଏବେ ଖୁବ୍ ଅସହାୟ,

ଖୋଦ୍ ହାତ ଯୋଡୁଛନ୍ତି ଭକ୍ତମାନଙ୍କୁ ।

ଏ ଈଶ୍ୱରଙ୍କୁ ଆବାହନ ନାହିଁ ,

ନିଜ ଘର ମନା ତାଙ୍କ ପାଇଁ ।

ନାଁ ଅଛି ସନ୍ନିଧ୍ୟାନ, ସଂସ୍ଥାପନ ,

ଦିନରାତି ଉଜାଗର,

ଅଛୁଆଁ ,ଅସ୍ପୃଶ୍ୟ ନିଜ ପରିବାର ଲୋକେ ।

ଆଚମନ ନାଁ ରେ ଅଳ୍ପ କିଛି ଭୁଞ୍ଜି ଦେଇ

ଈଶ୍ୱର ଲଢ଼ୁଛନ୍ତି ଅଦୃଶ୍ୟ ଶକ୍ତି ବିରୁଦ୍ଧରେ ।

ଏ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଧର୍ମ  ମଣିଷପଣିଆ,

କର୍ମ ବୋଇଲେ ସେବା ଆଉ ତ୍ୟାଗ ,

ବାସ ନୁହେଁ 

ମନ୍ଦିର,ମସଜିଦ, ଗୀର୍ଜାଗୃହରେ ।

କେବେ ସମୁଦ୍ର ମନ୍ଥନରେ ଅମୃତ ଭିଆଉଥିବା ଈଶ୍ଵର

ଏବେ ଲଢ଼ୁଛନ୍ତି ମରଣ ସାଙ୍ଗରେ

ମୋ ଦେଶର ସୀମାରେ,

ରାଜରାସ୍ତାରେ ,ଡାକ୍ତରଖାନାରେ।