ବୃଦ୍ଧାଶ୍ରମ

ତା ଆଖିରେ ସ୍ବପ୍ନଟିଏ ଥିଲା ବୋଲି

ପବନ ଓ ବରଷାର ଡରକୁ ଉପେକ୍ଷି

ସେ ବାନ୍ଧିଥିଲା ବସା, ଭିଡ଼ିଥିଲା ଡେଣା ।

ମାଇଲ୍ ମାଇଲ୍ ଉଡ଼ି ଆଣିଥିଲା ମିଠାଫଳ

ଆଧାର ଭୁଞ୍ଜିଥିଲା କଅଁଳ ଚଞ୍ଚୁରେ ।

କୁନି ପକ୍ଷୀର ଆଖିରେ ସେ ଭରିଲା ସ୍ୱପ୍ନ ,

ତା ଡେଣାରେ ଅସରନ୍ତି ଉଡ଼ାଣ ।

ଯା ଯା ଉଡ଼ି ଯାଯା ଯା ଉଡ଼ି ଯା

ଦୂର ଆଉ ବହୁ ଦୂର ଯାଏଁ

ଛୁଇଁ ଯା' ଆକାଶକୁ ।

କେବେ ଫଡ଼୍ ଫଡ଼୍ ଖଣ୍ଡି ଉଡ଼ା ଦେଉଥିବା କୁନିପକ୍ଷୀ

ଉଡ଼ିଗଲା ଖୁବ୍ ଦୂର ।

ତା ଚାରି ପାଖରେ ଏବେ ଭିନ୍ନ ଏକ ପୃଥିବୀ

ଉଡ଼ିବା ପାଇଁ ବିସ୍ତୃତ ଆକାଶ ।

ଏ ମାଟିର ଆ ଆ ଡାକ ଶୁଭେନି ସେ ଯାଏଁ ।

ସମୟ ତ ବହିଚାଲେ ପାଣିଧାର ଭଳି

କୁନିପକ୍ଷୀ ଫେରେନି ।

ନା ପହଞ୍ଚେ ମା ପକ୍ଷୀର ଆକୁଳ ଚିତ୍କାର

ବିନୀତ ପ୍ରାର୍ଥନା ବି ସବୁ ବ୍ୟର୍ଥ ଯାଏ ତାର ।

କେଉଁ ଘୋର ବିପତ୍ତିରେ ପଡ଼ିଲା କି ଧନମଣି

ଅପେକ୍ଷାରେ ଅପେକ୍ଷାରେ ଆଖିରୁ ତା ପାଣି ଶୁଖେ ।

ଧନମଣି ଆସିବ କି ଫେରି !

ସ୍ୱପ୍ନ ସବୁ ଭାଙ୍ଗିଯାଏ ପାଣିକାଚ ପରି ,

ଅପେକ୍ଷା

ପଣରେ ବଞ୍ଚିରହେ ଭଲପାଇବା ।

ନିଃସହାୟ ପକ୍ଷୀଜନ୍ମ କଟୁଥାଏ

କେଉଁ ଏକ ନୂଆ ଠିକଣାରେ ।