ଅଛେ ଗହଳ ନିଦରେ ବହଳେ ସପନ ନେଇ

ପାରଦ ଛୁଉଁଛି ସର୍ବତ୍ର ଏବେ ଚାଳିଶିରୁ 

ପଚାଶ ସ୍ତର

ତାତିରେ ସାରା ଭାରତରେ ପଡି ଯାଏ 

ହା ହା କାର ।

ବିକାଶ ନାମରେ ଶିଳ୍ପାଂଚଳ ହୁଏଜଙ୍ଗଲ 

ଚାଲିଛି ଅବାଧେ କଟା

ଅଟ୍ଟାଳିକା ମାନ ଠିଆ, ଦେଖା ଯାଉ 

ନାହିଁ ଆଉ ବୃକ୍ଷ କି ଲତା ।

ପ୍ରଦୁଷଣ ମାତ୍ରା ବଢ଼ି ଚାଲି ଅଛି ଭାବିବାକୁ 

ବେଳ କାହିଁ 

ଦିନ ରାତି ଆମେ ସବୁ ଅଛେ ଗହଳ ନିଦରେ 

ବହଳେ ସପନ ନେଇ ।

ପ୍ରକୃତି ଦତ୍ତ ସବୁ ପରିବେଶ ବୃକ୍ଷ ଲତା 

ସବୁଜ ବନ 

ମଣିଷର ଉପକାରୀ ବନ୍ଧୁ, ଅତୁଳନୀୟ 

ତାହାର ଦାନ ।

    

ଖାଦ୍ୟ, ବସ୍ତ୍ର ଓ ବାସ, ଜୀବ ଜଗତକୁ ତ 

ସେ ଦେଇ ଥାଏ 

ପ୍ରଗତି ନାମରେ ମାତି ଆମେ ତାକୁ ନଷ୍ଟ 

କରୁ ଥାଏ ।

ଶିଳ୍ପ ଗଢି ଉଠିଲା ଗାଡି ମଟର ଧୂଆଁରେ 

ବାୟୁ ଦୂଷିତ ହେଲା ନିରନ୍ତର 

ଅଙ୍ଗାରକାମ୍ଳ ଶୋଷି ଅମ୍ଳଜାନ ନମିଳିଲେ 

ଜୀବନ ତ ହେବ ହା ହା କାର ।

 

ଜଙ୍ଗଲ ଅଭାବେ ବରଷା ନହେବ ଜୀବ

ଜଗତ କିପରି ବଞ୍ଚିବ

ଭୁଲିଗଲେ ଏ କଥା, କିପରି ପ୍ରଦୂଷଣ ଦୂର 

ହେବ, ମଣିଷ ହସିିବ ।