ଅବ୍ୟକ୍ତ କୋହ

ମୁକୁଳିତ ମୋର ମନ ମନ୍ଦିରେ 

ଆଶାର ଦୀପ ଜାଳୁଛି

ଜୀବନରେ କଲି କେତେ ପାପ ପୁଣ୍ୟ

ହିସାବ ଆଜି କରୁଛି।

ଶୂନ୍ୟତାରେ ଭରା ଅନ୍ତର ମୋର

ପୂଣ୍ୟତା ଖୋଜିବି କାହିଁ

ଅବ୍ୟକ୍ତ କୋହରେ ଏ ମନ ଅଥୟ

ପଥ ମୋତେ ଦିଶୁ ନାହିଁ

ପାନ୍ଥଶାଳା ମୋ ପାଇଁ

ଭୁଲ ଠିକ୍ର ହିସାବ କରୁଛି

ସମୟକୁ ସାଖୀ ଦେଇ।

ଯାହା ମୁଁ ପାଇଲି ଏ  ଜୀବନ ସାରା

ଈଶ୍ବରଙ୍କ ପ୍ରତିଦାନ 

କୋଣେ ଅନୁକୋଣେ ଅଧିର  

ଏ ମନ

ଖୋଜୁଛି ରୂୂପେଲି ଜହ୍ନ

ରାତି ଯାଏ ଶେଷ ହୋଇ

ବାକି ସପନକୁ ଏ ରାତି ନିିଅଣ୍ଟଟନ୍ଦ

ଖୋଜିବି ଅବା ମୁଁ କାହଁ ।