ଅବୁଝା ମନ

ଇନ୍ଦ୍ରିୟ ରାଜନ ମନକୁ କହନ୍ତି

ଦୁଇ ପ୍ରକାର ଏ ମନ ।

ସବୁରି ଭିତରେ ନିବାସ କରିଛି

କୁମନ ଆଉ ସୁମନ ।୧।

ନ ବୁଝିବା ମନ ଅବୁଝା ହୁଅଇ

ତାକୁ କହନ୍ତି କୁମନ ।

ନିଜେ ହିଁ ନିଜର ବାଧକ ଘାତକ

ହୁଅଇ ଅବୁଝା ମନ । ୨।

ଦଣ୍ଡେ କି ଘଡିଏ ହୁଏ ନାହିଁ ସ୍ଥିର

ଏଡିକି ଅବୁଝା ମନ ।

ଯେଣେ ଇଚ୍ଛା ତେଣେ ଦଉଡି ପଳାଏ

ସଦା ହୁଏ ଛନ ଛନ ।୩।

ଶୀଘ୍ରଗାମୀ ଘୋଡା ଏ ମନ ଆମର

କେତେ ସଂକଳ୍ପ ବିକଳ୍ପ ।

କରେ ବାରମ୍ବାର ବୈରାଗ୍ୟ ଲଗାମ

ହରେ ତା ଉନ୍ମତ୍ତ ରୂପ  ।୪।

ବିଷୟ ଆସକ୍ତି ଅବୁଝା ମନକୁ

କରେ ସଦା ଅସ୍ତବ୍ୟସ୍ତ ।

ଦୁଇଟି ଅସ୍ତ୍ରର ପ୍ରହାର ହୋଇଲେ

ସେ ମନ ହୁଏ ଆଶ୍ୱସ୍ତ ।୫।

ଅବୁଝା ମନକୁ ଯାହା ଭଲ ଲାଗେ

କରୁଥାଏ ସିଏ ତାହା ।

ବୈରାଗ୍ୟ ଅଭ୍ୟାସ ହରିଚିନ୍ତନରେ

ପାଏ ସେ ନୂତନ ରାହା ।୬।

ବିଷୟ ବିକାରୁଁ ଦୂର ହୋଇ ଦୃଢ

ବୈରାଗ୍ୟରେ ହେଲେ ରତ ।

ପରମାର୍ଥ ଲଭି ହରିଭଜନରେ

ହୋଇବ ସେ ସମାଧିସ୍ଥ  ।୭।

ଦାସୀ କରିଦେବ ଚାରିମୁକତିଙ୍କୁ

ଯୁକ୍ତ ହୋଇ ପରମାର୍ଥେ ।

ବଶୀଭୂତ ହୋଇ ବ୍ରହ୍ମେ ଭେଟାଇବ

ବିଚାରି ଘେନ ତା ଚିତ୍ତେ ।୮।