ବିଧିର ବିଧାନ

ଆସିବା ଯିବାଟା ଦୁନିଆର ରୀତି 

ହେବ ନାହିଁ କେବେ ଆନ, 

ହାଟ ସରିଗଲେ ବାଟ ଧରି ଯିବା 

ଏହାହିଁ ବିଧି ବିଧାନ ।

ଏତେ ରାଗ ରୋଷ କରନାହିଁ ବନ୍ଧୁ 

ଦୁଇ ଦିନର କୁଣିଆ, 

ଦୁଃଖ ନେଇ ସୁଖ ବାଣ୍ଟି ଦେଇଥିଲେ 

(ବଞ୍ଚି )ଥିବ ମଣିଷ ପଣିଆ ।

ଏନ୍ତୁଡ଼ି ଶାଳରୁ ମଶାଣିର ନିଆଁ 

ମଝିରେ ଖେଳେ ଜୀବନ, 

ଦେବା ନେବା ଏଠି ହିସାବ ହୁଅଇ

ସେଠାରେ ହୁଏ କରମ ।

ରାଜା ହୁଅ ଅବା ଫକୀରଟେ ହୁଅ 

ସବୁ ଫେରିବା ଯେ ଦିନେ, 

ଖାଲି ହାତେ ଆସି ଖାଲି ହାତେ ଆମେ

ଶେଷେ ଫେରିବା ଶ୍ମଶାନେ ।

ଛଅ ଖଣ୍ଡ କାଠ ପାଳଦୌଡ଼ି ଲୋଡ଼ା 

ଚାରି କାନ୍ଧେ ଯିବା ପାଇଁ, 

ସମାଧି ଦେବାକୁ ଲୋଡ଼ା ମାତ୍ର ହୁଏ 

ସାଢ଼େ ତିନି ହାତ ଭୂଇଁ ।

ରାମ ନାମ ସତ୍ୟ ହରି ନାମ ସତ୍ୟ 

ଶେଷ ଗୀତ ଶୁଣୁଥିବା, 

ଏକା ଆସିଥିଲେ ଯିବା ବେଳେ ମଧ୍ୟ 

ଏକା ଏକା ଫେରି ଯିବା ।।