ଅବୁଝା ହୁଅନା ପ୍ରିୟା

ଆଗୋ ମୋର ପ୍ରିୟତମା

ଅବୁଝା ହୁଅନା

ବାହାରେ ନାଚୁଛି ପରା

ଭୂତାଣୁ କରୋଣା ‌।

ଗ୍ରୀଷ୍ମର ଉତ୍ତପେ ମୁଖ

ଯିବ ଲୋ ଝାଉଁଳି

ଛୋଟ ପିଲା ଭଳି ତୁହି

ନିତି କରୁ ଅଳି ।

ଯେଉଁ ବଦନରୁ ନିତି

ପଡୁ ଥାଏ ମଧୁ

ସହିକି ପାରିବି ମୋର 

ସାଧବାଣୀ ବଧୂ ?

ଜାଣେ ପ୍ରୀତି କୃଷ୍ଣ ଚୁଡ଼ା

କରୁଛି ଇଶାରା

ପଥକ୍ଲାନ୍ତି ଦୂର ହେବ 

ଲିଭି ଯିବ ପୀଡ଼ା ।

ଗ୍ରୀଷ୍ମର ଉତ୍ତାପ ଭୂଲି 

ଯିବି ଲୋ ସୁନ୍ଦରୀ

ତୋହରି ପରଶ ପରା

ଶିତଳତା ଖିରି ।

ତୋ ସ୍ନେହରେ ଏତେ ଶକ୍ତି

ଦୁଃଖ ଯାଏ ଚାଲି

ପ୍ରେମ ତୋ ଚାନ୍ଦିନୀ ରାତି

ମଧୁର ପିଆଲି ।

ବାହାରେ କରୋନା ଦେଖ

ନୃତ୍ୟ ରତେ ବ୍ୟସ୍ତ

ଅସୁରକ୍ଷିତ ଜନଙ୍କର

ତନୁ ମନଧ୍ୱସ୍ତ ।

ପରିସ୍ଥିତି ଘୋଟିଲାଣି

ତାମସା ଅନ୍ଧାର

ଆକର୍ଣ୍ଣ ହେଉଛି ଶୁଣ

ପୋଲିସ ପ୍ରହାର ।

ସଜାଗ ସତର୍କ ଧରି

 ଚଳୁ ଥିବ ଯେବେ

କରୋନା ବ୍ୟାଧିରୁ ମୁକ୍ତ

ନିଶ୍ଚିତ ଲଭିବେ ।

ଜୀବନ ଜୀବିତ ଯଦି

ଅଛି ସବୁ ସୁଖ 

ମୋ କଥାକୁ ମାନି ଚଳ

ହୁଅନା ବିମୁଖ ।

ତୁହି ମୋ କନକ ମଣି

ମୋ ଭାଗ୍ୟର ଜ୍ୟୋତି

କରୋନାକୁ ଦଣ୍ଡବତ

ନଆସୁ ତୋ କତି ।

ଗ୍ରୀଷ୍ମ ପ୍ରବାହରେ ତନୁ

ଡହକ ବିକଳ

ବାଢିଦେ ଲୋ ଗୋରୀ ମୁଠେ

ଉଷୁମ ପଖାଳ ।

 ଅମାନିଆ ହୁଅ ନାହି

ଧରିବ କରୋନା 

କାନିକୁ ସମ୍ଭଳି ରଖ

ଆଗୋ ସୁନୟନା ।

ଏସ୍ ଏମ୍ ବଶ୍ ପାର୍କ

ନିଶ୍ଚେ ବୁଲି ଯିବା

କରୋନାଟା ଲିଭି ଯାଏ

ନିଡର ରହିବା ।