ଅବଶୋଷ

ଚାହୁଁ ଚାହୁଁ ଦିନ ବିତି ଯେ ଯାଉଛି

ବିତି ଗଲାଣି କେତେ ବରସ,

ତୁମ ଡୋରି କେବେ ଲାଗିବ କାଳିଆ

ମୋ ମନେ ନ ରହିବ ଅବଶୋଷ।

ଆହେ ଚକ୍ରଧର

ଚକା ଆଖି ତୁମ୍ଭ ଦେଖେ ସବୁ କିଛି

ରଚେନାହିଁ କିଛି ମାୟା ଜାଲ,

ସେଥି ପାଇଁ ବୋଧେ

ଏ କଳି ଯୁଗେ ବୋଲାଉ

ଜୀବନ୍ତ ଈଶ୍ୱର।

ଆହେ ଜଗଦୀଶ

ଏ ଜଗତ ତୁମ୍ଭର,

ଆମ୍ଭେ ଅଟୁ ତୁମ୍ଭ କୁନି ସେବକ,

ତୁମ୍ଭ ସେବା କରି ଯାଉ ଏ ଜୀବନ

ଜୀବନେ ନ ରହିବ କିଛି ଅବଶୋଷ।